Rozwój intensywnej terapii stawia przed specjalistami tej dyscypliny nowe wyzwania. Jedną z konsekwencji jest konieczność zastosowania aparatu zastępującego funkcję nerek, niezbędnego do leczenia chorych w ciężkim stanie ogólnym. Obok respiratora, jest on obecnie powszechnie używanym narzędziem, pomocnym w przywracaniu homeostazy u chorych z niewydolnością wielonarządową na OIT.
Postęp medycyny i zwiększenie dostępności urządzeń do terapii nerkozastępczej wymagają od lekarzy oddziałów intensywnej terapii nowych umiejętności i przyswojenia szerokiej specjalistycznej wiedzy…
„Ciągła terapia nerkozastępcza” to pierwszy wydany w języku polskim przewodnik traktujący wyłącznie o współczesnych metodach pozaustrojowego oczyszczania krwi na oddziale intensywnej terapii…
…Rękojmię wysokiego poziomu merytorycznego podręcznika stanowią nazwiska redaktorów i autorów poszczególnych rozdziałów, którzy należą do światowej czołówki ekspertów w dziedzinie leczenia nerkozastępczego w intensywnej terapii. Są oni aktywni w obszarze upowszechniania wiedzy, praktyki klinicznej, a jednocześnie publikują oryginalne prace naukowe, na podstawie których formułowane są aktualne rekomendacje.
Niewielki rozmiar podręcznika wymusza ograniczenie informacji do aspektów o największym znaczeniu praktycznym, co może ułatwić odbiór treści, zwiększając bezpieczeństwo chorych i pomagając w przełamaniu bariery psychologicznej, jaka towarzyszy wprowadzaniu nowych, inwazyjnych metod terapii.
…Zagadnienia dotyczące podziału kompetencji i odpowiedzialności pomiędzy specjalistów anestezjologii i intensywnej terapii oraz nefrologii dostosowano do organizacji przyjętej w większości ośrodków w Polsce.
Oddając do rąk czytelników kolejne, poprawione wydanie polskiego tłumaczenia, liczę, że publikacja niniejsza przybliży zasady prawidłowego i bezpiecznego prowadzenia leczenia nerkozastępczego na OIT…

Prof. Romuald Lango

Część I. Zagadnienia teoretyczne

Stany krytyczne z towarzyszącą niewydolnością nerek

Geneza i uzasadnienie rozwoju ciągłej terapii nerkozastępczej

Terminologia i nazewnictwo

Podstawowe zasady transportu substancji rozpuszczonych

Zasady prowadzenia gospodarki płynowej

Wskazania, kwalifikacja pacjentów i czas rozpoczęcia terapii

Rozszerzenie wskazań do ciągłej terapii nerkozastępczej

Adekwatność dawki i jej ocena

Zaburzenia równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej


Część II. Zagadnienia praktyczne

Wybór terapii nerkozastępczej w ostrej niewydolności nerek

Dostęp naczyniowy do ciągłej terapii nerkozastępczej

Obwód pozaustrojowy i przepis zabiegu

Powierzchnia i materiał błony

Płyny stosowane w ciągłej terapii nerkozastępczej

Alarmy i rozwiązywanie problemów

Strategie optymalizacji obiegu pozaustrojowego w leczeniu nerkozastępczym, niezwiązane ze stosowaniem antykoagulacji

Antykoagulacja

Regionalna antykoagulacja cytrynianowa

Dawkowanie leków podczas ciągłej terapii nerkozastępczej


Część III. Szczególne sytuacje kliniczne

Ciągła terapia nerkozastępcza u dzieci

Terapeutyczna wymiana osocza w intensywnej terapii

MARS – recyrkulujący system adsorpcji molekularnej

Terapie oparte na adsorpcji

Terapie hybrydowe


Część IV. Zagadnienia organizacyjne

Środowisko oddziału intensywnej terapii

Jakość opieki nad pacjentem i praca w zespole

Aspekty organizacyjne: opracowanie schematów postępowania i procedur ciągłej terapii nerkozastępczej

Aparaty do ciągłej terapii nerkozastępczej

Zapewnienie jakości ciągłej terapii nerkozastępczej

Nauczanie ciągłej terapii nerkozastępczej na oddziale intensywnej terapii