Praktyka kliniczna
Świerzb – rozpoznanie i leczenie
Lek. Karolina Górska
Dr hab. med. Aneta Szczerkowska-Dobosz
Zarażenie świerzbowcem ludzkim jest jedną z najczęstszych chorób dermatologicznych wywołanych przez pasożyty. Schorzenie objawia się intensywnym świądem spowodowanym infestacją Sarcoptes scabiei var. hominis (S. scabiei). Choroba rozprzestrzenia się najczęściej podczas bezpośredniego kontaktu. Najbardziej charakterystycznym objawem podmiotowym infekcji S. scabiei jest świąd. Objawem patognomonicznym są nory świerzbowcowe. Ze względów epidemiologicznych leczenie rozpoczyz najczęstszych chorób dermatologicznych wywołanych przez pasożyty. Schorzenie objawia się intensywnym świądem spowodowanym infestacją Sarcoptes scabiei var. hominis (S. scabiei). Choroba rozprzestrzenia się najczęściej podczas bezpośredniego kontaktu. Najbardziej charakterystycznym objawem podmiotowym infekcji S. scabiei jest świąd. Objawem patognomonicznym są nory świerzbowcowe. Ze względów epidemiologicznych leczenie rozpoczyna się nawet przy najmniejszym podejrzeniu zarażenia. Rekomendowaną formą terapii w przypadku zarażenia świerzbowcem ludzkim jest 5-proc. permetryna w postaci kremu.
Szacuje się, że zarażenie świerzbowcem ludzkim dotyka na całym świecie ponad 300 mln osób rocznie, co czyni je jedną z najczęstszych chorób dermatologicznych wywołanych przez pasożyty.[1] Świerzb jest dermatozą objawiającą się intensywnym świądem, spowodowanym infestacją roztoczem Sarcoptes scabiei var. hominis (S. scabiei). Choroba może dotknąć każdego bez względu na wiek, płeć oraz status socjoekonomiczny, jednak najwięcej przypadków zarażenia stwierdza się u dzieci.[2]
Świerzb jest chorobą zakaźną, która rozprzestrzenia się przede wszystkim poprzez bezpośredni kontakt z dotkniętą tym schorzeniem osobą, podczas stosunku płciowego lub za pośrednictwem zainfekowanych przedmiotów osobistych, takich jak pościel, ręcz...
