Pacjentka została skierowana do Przyklinicznej Poradni Dermatologicznej, gdzie wykonano badanie ELISA techniką wieloparametryczną (IgG) z krwi – uzyskano wynik słabo pozytywny w odniesieniu do BP180 – 1,27; przeciwciała przeciwko pozostałym antygenom – BP230, DSG1, DSG3, enwoplakina, kolagen typu VII – ujemne. Przeprowadzono także badanie DIF (kluczowe w diagnozowaniu autoimmunizacyjnych schorzeń pęcherzowych, w tym MMP) z okołowykwitowej (pojedyncza nadżerka) skóry okolicy piersiowej. Uwidoczniono linijne złogi IgG4(++) i C3(+++) wzdłuż połączenia skórno-naskórkowego, nie stwierdzono natomiast złogów IgA, IgM, IgG i IgG1.
W wywiadzie pacjentka zgłosiła liczne choroby towarzyszące: reumatoidalne zapalenie stawów, nadciśnienie tętnicze, częstoskurcz nadkomorowy, torbiel piersi lewej (pod kontrolą poradni onkologicznej), chorobę Hashimoto, guzek hipoechogenny cieśni tarczycy (pod stałą kontrolą endokrynologa), chorobę zwyrodnieniową stawów.
W badaniu laryngologicznym stwierdzono zmiany nadżerkowe na podniebieniu twardym i miękkim, w przedsionku jamy ustnej (warga górna). W krtani zmiany nadżerkowe na wolnym brzegu i powierzchni krtaniowej nagłośni.
W wykonanym USG jamy brzusznej – zmiany mogące odpowiadać naczyniakom w wątrobie, zmiana mogąca odpowiadać angiomyolipoma w dolnym biegunie nerki lewej.
Rozpoznano MMP i wdrożono leczenie jedynie doksycykliną oraz witaminą PP, ponieważ chora nie zgodziła się na proponowaną terapię doustną metyloprednizolonem (w dawce początkowej 32 mg na dobę).
Po 6 miesiącach od diagnozy MMP stwierdzono w badaniu histopatologicznym raka piersi prawej (rak naciekający NST – no special type, NHG1, pT1c, pNx). W badaniu immunohistochemicznym w ponad 95% jąder komórek nowotworowych wykazano ekspresję receptorów estrogenów oraz receptorów progestagenów, a także ekspresję antygenu proliferacyjnego Ki67 w ok. 10% jąder komórkowych.
Podsumowanie
Liczne badania wykazały związek pomiędzy występowaniem przeciwciał anty-laminina 332 w MMP (technika DIF jest kluczowa rozpoznawczo w MMP) a współistnieniem nowotworów, dlatego zalecane jest oznaczenie tych przeciwciał u każdego chorego z MMP. Niemniej każdy chory na MMP, niezależnie od tego, czy ma przeciwciała anty-laminina 332, czy też autoimmunizację o innej swoistości, wymaga diagnostyki w kierunku uchwycenia ewentualnego nowotworzenia złośliwego. Przypuszcza się, że obecność przeciwciał anty-laminina 332 koreluje również z nasileniem objawów chorobowych w MMP. Nowotworzenie złośliwe może poprzedzać rozpoznanie MMP, być z nim jednoczesne lub ujawniać się klinicznie po jego rozpoznaniu, co zmusza do zastosowania nadzoru onkologicznego u chorych na MMP.