Jakich błędów unikać w oznaczaniu glikemii?
Oznaczenie stężenia glukozy za pomocą glukometru może być nieprawidłowe ze względu na:
- używanie przeterminowanych pasków (po otwarciu pudełka paski są ważne od 3 do 6 miesięcy),
- błędy w kodowaniu pasków, używanie środków dezynfekujących (alkohol w nich zawarty wpływa na zaniżenie wyniku),
- temperaturę oraz wilgotność powietrza, które mają wpływ na starzenie się pasków, a także na działanie glukometru, który najdokładniejszy jest w temperaturze pokojowej,
- mydła, kremy, zabrudzenia na skórze,
- wysokie stężenie witaminy C, która zawyża wynik w glukometrach optycznych,
- temperaturę miejsca nakłucia – zbyt zimne palce,
- niedostateczne ukłucie i „wyciskanie” krwi.[6,7]
W miarę upływu czasu i przyzwyczajenia do stosowania najbardziej przyjaznego glukometru błędy pomiarowe stają się rzadsze.
Dokładność samokontroli glikemii zależy od glukometru oraz od umiejętności jego użytkownika. Do prawidłowego używania glukometru konieczne jest przeszkolenie chorego w jego obsłudze na początku leczenia oraz okresowa ewaluacja poprawności wykonywania pomiarów przez przeszkolony personel pielęgniarski.
Samo wykonanie pomiaru glikemii nie zawsze przekłada się na lepsze wyrównanie cukrzycy. Aby samodzielne monitorowanie glikemii przez pacjenta było skuteczne, konieczne jest wyposażenie go w wiedzę dotyczącą interpretacji wyników. Wymaga to poświęcenia czasu na edukację na temat wykorzystywania pomiarów w planowaniu posiłków, ćwiczeń fizycznych oraz modyfikacji dawek leków w celu uzyskania celu terapii. Przy każdej wizycie należy ponownie weryfikować zalecaną częstotliwość pomiarów w samokontroli, także po to, by zapobiegać nadmiernie częstym pomiarom.[11,12]