Farmakoterapia
Nowe leki kardiologiczne w diabetologii
Dr n. med. Piotr Jędrusik
W ostatnich latach w kardiologii pojawiło się kilka nowych leków lub grup leków, które albo już istotnie zmieniły praktykę kliniczną, np. nowe doustne leki przeciwzakrzepowe nienależące do grupy antagonistów witaminy K (NOAC), albo ze względu na swoje zalety i wnoszone do terapii korzyści mogą odegrać podobną rolę w przyszłości.
Diabetolodzy powinni być zaznajomieni z tymi lekami ze względu na częste występowanie chorób układu krążenia i ich czynników ryzyka u pacjentów z cukrzycą, co powoduje, że można oczekiwać, iż leki te będą przepisywane pacjentom z cukrzycą, zwłaszcza jeżeli koszt ich stosowania w Polsce się zmniejszy. W artykule omówiono kilka nowych leków kardiologicznych zarejestrowanych do stosowania w codziennej praktyce klinicznej, których wspólną cechą jest zmniejszenie umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych lub umieralności ogólnej wykazane w randomizowanych próbach klinicznych lub ich metaanalizach. Przedstawiono również dostępne dane na temat tych leków odnoszące się do pacjentów z cukrzycą.
Nowe doustne leki przeciwzakrzepowe (dabigatran, rywaroksaban, apiksaban)
Obecnie dostępne są dwa rodzaje nowych doustnych leków przeciwzakrzepowych nienależących do grupy antagonistów witaminy K (NOAC):
- bezpośrednie inhibitory trombiny (dabigatran)
- inhibitory czynnika Xa (rywaroksaban, apiksaban i edoksaban).
Wprowadzenie NOAC zmieniło istotnie praktykę kliniczną w zakresie leczenia przeciwzakrzepowego, zwłaszcza u pacjentów z migotaniem przedsionków, ponieważ w porównaniu z antagonistami witaminy K (VKA) leki z tej grupy mają wiele zalet. W przeciwieństwie do VKA stosowanie NOAC nie wymaga laboratoryjnego monitorowania intensywności antykoagulacji ani częstych zmian dawkowania. Podaje się je raz (rywaroksaban, edoksaban) lub dwa razy (dabigatran, apiksaban) na dobę, a dawkę dostosowuje jedynie do czynności nerek, ryzyka krwawienia, a w przypadku dabigatranu również do wieku pacjenta.
Do innych zalet NOAC w porównaniu z VKA należą: szybszy oraz bardziej przewidywalny początek i koniec działania, mniejsze ryzyko interakcji z lekami i pokarmami, mniejsze ryzyko istotnych krwawień w próbach klinicznych (w tym zwłaszcza zmniejszenie częstości występowania krwawień śródczaszkowych o 50 proc.), a także mniejsze ryzyko udaru mózgu i umieralności ogólnej w porównaniu z warfaryną w metaanalizach prób klinicznych u pacjentów z migotaniem przedsionków.
Wskazania do stosowania NOAC
Niezastawkowe migotanie przedsionków (tj. z wyłączeniem pacjentów z umiarkowaną lub ciężką stenozą mitralną bądź mechaniczną protezą zastawkową). Migotanie przedsionków jest jedną z głównych poddających się modyfikacji przyczyn udarów mózgu w popu...
