Neurologiczne powikłania cukrzycy, nazywane neuropatią cukrzycową, to liczna grupa dolegliwości lokalizujących się w różnych częściach ciała, na przykład kończynach, ale również w narządach wewnętrznych. Według definicji neuropatia cukrzycowa to zaburzenia czynności nerwów obwodowych, które dają objawy lub są bezobjawowe, jednak obiektywnie można je potwierdzić za pomocą badania lekarskiego i testów diagnostycznych. Dla tych zaburzeń nie można znaleźć innego wytłumaczenia poza cukrzycą.

Neuropatia cukrzycowa jest jednym z najczęstszych powikłań przewlekłych cukrzycy, występuje u 30-50 proc. wszystkich chorych z cukrzycą.

Jakie nerwy uszkadza cukrzyca?

Przewlekła hiperglikemia, czyli stale podwyższone stężenie glukozy we krwi, uszkadza komórki nerwowe. Najbardziej podatne na uszkodzenia są najdłuższe komórki nerwowe, które mają największą liczbę przerw w osłonce mielinowej otulającej włókno nerwowe. Takie są właśnie komórki nerwowe przewodzące wrażenia czuciowe oraz unerwiające mięśnie rąk i stóp. Stąd najczęstszą postacią zaburzeń neurologicznych w przebiegu cukrzycy jest symetryczna obwodowa polineuropatia, która uszkadza obustronnie wiele nerwów zarówno czuciowych, jak i ruchowych kończyn.

Poza nerwami kończyn, które z racji długości są najbardziej wrażliwe na uszkodzenia, niszczone mogą być też nerwy czaszkowe, a pośród nich najczęściej te odpowiadające za działanie mięśni poruszających gałką oczną. Rozpoznaje się wówczas mononeuropatie nerwów czaszkowych.

Rzadziej spotykanym powikłaniem cukrzycy jest nagłe zajęcie nerwów ruchowych kończyn lub tułowia po jednej stronie ciała u chorych zwykle w starszym wieku, którzy mają dość dobrze wyrównaną cukrzycę. Mówimy wówczas o asymetrycznej neuropatii rucho...