Kobiety po operacji na szyjce macicy

Specyficzną grupą są kobiety po przebytych operacjach na szyjce macicy. Z oczywistych powodów konizacja lub amputacja szyjki macicy skraca jej długość. Stan po konizacji lub amputacji oznacza a priori skrócenie szyjki w badaniu USG. W tej grupie pacjentek posługiwanie się typowym kryterium rozpoznania niewydolności szyjki macicy, jakim jest długość <25 mm, może prowadzić do nadrozpoznawalności niewydolności. Badania na dużej grupie kobiet poddanych w przeszłości konizacji dużą pętlą elektryczną wskazują (w analizie wielowymiarowej uwzględniającej inne znane czynniki ryzyka porodu przedwczesnego), że jest ona niezależnym czynnikiem ryzyka wcześniejszego zakończenia ciąży.63 W metaanalizie przypadków ciąż po konizacji szyjki stwierdzono, że znacznie częściej długość szyjki macicy wynosi <30 mm (OR 4,88; 95% CI 1,56-15,25).42 Jednocześnie przebycie zabiegu znacznie zwiększało ryzyko porodu przed 28 tygodniem ciąży (OR 2,33; 95% CI 1,84-2,94), porodu przed 32/34 tygodniem ciąży (OR 1,98; 95% CI 1,31-2,98) oraz przedwczesnego odpływania płynu owodniowego (OR 1,88; 95% CI 1,54-2,29). W grupie 106 kobiet po amputacji szyjki z powodów onkologicznych 20% poroniło w pierwszym trymestrze ciąży, 3% – w drugim trymestrze, 4% urodziło w tygodniach 24-31 i 6 dni, 14% – w tygodniach 32-36 i 6 dni, 55% zaś donosiło ciążę.62 Cytowane wyniki wyraźnie wskazują, że konizacja lub amputacja szyjki macicy zmniejsza szanse na donoszenie ciąży. Odpowiedź na pytanie, czy wobec tego powinno się zakładać szwy szyjkowe u kobiet po konizacji lub amputacji szyjki macicy, nie jest jednoznaczna. Zwiększone ryzyko nie oznacza, że założenie szwu je zmniejszy. W badaniach Rafaeli-Yehudai i wsp.64 w przypadku kobiet po konizacji szew założono u 22% badanych. Analiza wieloczynnikowa jednoznacznie wskazała, że założenie szwu po konizacji zwiększało ryzyko porodu przed ukończeniem 34 tygodnia ciąży (31,8% vs 5,8%).

Ciąża dwupłodowa

Inaczej wygląda ocena szyjki macicy w ciąży bliźniaczej. W tym przypadku częściej dochodzi do skracania się szyjki macicy. W badaniach Goyi i wsp.28 w ciążach dwupłodowych między 18 a 22 tygodniem skrócenie szyjki macicy do ≤25 mm obserwowano u 6% kobiet, co stanowi wartość 10-krotnie większą niż w ciążach pojedynczych. W badaniach To i wsp.82 skrócenie szyjki do ≤25 mm między 22 a 24 tygodniem ciąży obserwowano u 15% pacjentek. Zakładania szwu szyjkowego w niewydolności szyjki macicy rozpoznanej w ciąży bliźniaczej na podstawie badania USG nie uważa się za skuteczne,67 a według niektórych badań może ono nawet zwiększać ryzyko przedwczesnego zakończenia ciąży.11,39

W wieloośrodkowych badaniach PECEP-Twins analizowano efektywność zakładania pessarów u kobiet w ciążach bliźniaczych z rozpoznanym w badaniu USG skróceniem szyjki macicy ≤25 mm.28 Założenie pessaru statystycznie istotnie zmniejszało częstość porodów samoistnych przed 34 tygodniem ciąży (16,2% vs 39,4%) bez znamiennego wpływu na odsetek powikłań u dzieci.

W specyficznych sytuacjach klinicznych założenie szwu ratunkowego może wydłużyć ciążę i zwiększyć szanse przeżycia dzieci.1,3,65 Jaka jest korzyść z założenia szwu ratunkowego w ciąży bliźniaczej, ilustrują wyniki przedstawione przez Abbasi i wsp.1 Szew zakładano średnio około 21,5 ±2,6 tygodnia ciąży. W porównaniu z grupą pacjentek w podobnej sytuacji klinicznej, którym nie założono szwu, zabieg pozwolił na wydłużenie czasu trwania ciąży o kilka tygodni (24,2 ±2,6 vs 28,9 ±6,1). U kobiet bez szwu wszystkie ciąże zakończyły się porodem przed 28 tygodniem. W grupie pacjentek, którym założono szew, przed ukończeniem 28 tygodnia urodziło 66,7%, a przed 34 tygodniem – 59,3%.

Podsumowanie

Szyjka macicy powinna być oceniona w badaniu ultrasonograficznym między 12 a 20 tygodniem ciąży. Jeśli pacjentka ma obciążony wywiad w postaci poronienia po 12 tygodniu ciąży, porodu przedwczesnego lub PPROM, które można wiązać z niewydolnością szyjki, lub o niewyjaśnionej przyczynie, to przy szyjce o długości <25 mm należy rozważyć założenie szwu lub pessaru bądź podawanie progesteronu przynajmniej od 16 do 34 tygodnia ciąży. Jeżeli funkcjonalna część szyjki macicy ma długość <15 mm, leczeniem z wyboru jest szew plus progesteron.

Przy wpuklaniu się pęcherza płodowego do ujścia zewnętrznego lub rozwarciu warto spróbować założyć szew ratunkowy. Zgodnie z doniesieniem polskich badaczy około 4% wszystkich szwów ma charakter ratunkowy.60 Założenie szwu ratunkowego w ciąży pojedynczej pozwala na wydłużenie jej czasu trwania średnio o 9 tygodni.10 Fakt ten nie pozostaje bez wpływu na śmiertelność dzieci – 15% w przypadku założenia szwu i 50%, jeśli pacjentka była jedynie obserwowana.

Badanie bakteriologiczne przed założeniem szwu lub pessaru zwiększa szanse na skuteczność procedury. W przypadku stwierdzenia obecności bakterii lepsze efekty przynosi leczenie celowane i odroczenie założenia szwu lub pessaru do chwili uzyskania jałowego posiewu. Jeśli szew zakłada się tylko pod warunkiem uzyskania jałowego posiewu z pochwy lub z szyjki, to ryzyko zakażenia jest minimalne. Do podstawowych powikłań, które mogą się pojawić w związku z zakładaniem szwu, należą: odpłynięcie płynu owodniowego, czynność skurczowa macicy lub zakażenie. Najczęściej zdarzają się one w pierwszych dobach po zabiegu. Odpowiednie postępowanie okołozabiegowe może zmniejszyć ryzyko samoistnego zakończenia ciąży. Istnieją dowody, że oprócz zabiegów na szyjce macicy oszczędzający tryb życia może zwiększyć szanse na wydłużenie czasu trwania ciąży, więc pacjentkom po założeniu szwu lub pessaru powinno się zalecać ograniczenie aktywności fizycznej.

W przypadku wybranej grupy kobiet z poronieniami nawykowymi lepszy efekt przynosi założenie szwu brzusznego.

Do góry