Koniwaptan

Koniwaptan jest nieselektywnym antagonistą receptorów V1a i V2 stosowanym drogą dożylną. Wydaje się, że jednoczesna blokada obu rodzajów receptorów wazopresynowych, wpływająca na dwie odmienne drogi działania hormonu, może być szczególnie korzystna u chorych z niewydolnością serca. Za tym tokiem myślenia przemawiały wyniki pierwszych badań.

W badaniu na zwierzętach Yatsu i wsp. udowodnili skuteczność koniwaptanu w leczeniu niewydolności serca indukowanej sztuczną stymulacją. Podanie leku spowodowało zarówno poprawę parametrów hemodynamicznych, jak i istotną akwarezę [23].

Lek oceniono także w randomizowanym badaniu, do którego włączono 142 pacjentów z objawami niewydolności serca odpowiadającymi klasie III i IV wg NYHA. W porównaniu z placebo koniwaptan istotnie obniżał ciśnienie zaklinowania i ciśnienie w prawym przedsionku, a także zwiększał objętość wydalanego moczu, nie wpływając na częstość akcji serca czy ciśnienie tętnicze [24].

W innym badaniu wieloośrodkowym, przeprowadzonym wśród 170 chorych hospitalizowanych z powodu zaostrzenia objawów niewydolności serca, stosowanie koniwaptanu zwiększało istotnie objętość wydalanego moczu (w każdej ze stosowanych dawek, czyli 40, 80, 120 mg/dobę) [25].

Koniwaptan został w 2005 r. zarejestrowany przez FDA do stosowania u pacjentów z izo- i hiperwolemiczną hiponatremią. Mimo udowodnionej skuteczności w zwiększaniu diurezy i wyrównywania hiponatremii w obserwacji długoterminowej nie udało się potwierdzić korzyści płynących ze stosowania leku u chorych z niewydolnością serca.

Podsumowanie

Hiponatremia od lat stanowi problem dla lekarzy zajmujących się chorymi z zaawansowaną niewydolnością serca. Dotychczasowe metody jej leczenia polegające na uzupełnianiu niedoborów sodu, kontrolowaniu ilości przyjmowanych płynów oraz wymuszania diurezy nie zawsze są skuteczne. Czy waptany, wprowadzone w ostatnich latach do praktyki klinicznej, staną się kluczem do sukcesu? Odpowiedź na to pytanie być może przyniosą obecnie trwające badania.

Piśmiennictwo

1. Upadhyay A, Jaber BL, Madias NE. Incidence and prevalence of hyponatremia. Am J Med 2006; 119 (7 Suppl 1): S30-35.

2. Hawkins RC. Age and gender as risk factors for hyponatremia and hypernatremia. Clin Chim Acta 2003; 337 (1-2): 169-172.

3. Ghali JK. Mechanisms, risks, and new treatment options for hyponatremia. Cardiology 2008; 111 (3): 147-157.

4. Adrogué HJ, Madias NE. Hyponatremia. N Engl J Med 2000; 342 (21): 1581-1589.

5. Schrier RW, Abraham WT. Hormones and hemodynamics in heart failure. N Engl J Med 1999; 341 (8): 577-585.

6. Goldsmith SR, Gheorghiade M. Vasopressin antagonism in heart failure. J Am Coll Cardiol 2005; 46 (10): 1785-1791.

7. Bettari L, Fiuzat M, Felker GM, et al. Significance of hyponatremia in heart failure. Heart Fail Rev 2012; 17 (1): 17-26.

8. Yancy CW, Lopatin M, Stevenson LW, et al. Clinical presentation, management, and in-hospital outcomes of patients admitted with acute decompensated heart failure with preserved systolic function: a report from the Acute Decompensated Heart Failure National Registry (ADHERE) Database. J Am Coll Cardiol 2006; 47 (1): 76-84.

9. Abraham WT, Adams KF, Fonarow GC, et al. In-hospital mortality in patients with acute decompensated heart failure requiring intravenous vasoactive medications: an analysis from the Acute Decompensated Heart Failure National Registry (ADHERE). J Am Coll Cardiol 2005; 46 (1): 57-64.

10. Klein L, O’Connor CM, Leimberger JD, et al. Lower serum sodium is associated with increased short-term mortality in hospitalized patients with worsening heart failure: results from the Outcomes of a Prospective Trial of Intravenous Milrinone for Exacerbations of Chronic Heart Failure (OPTIME-CHF) study. Circulation 2005; 111 (19): 2454-2460.

11. Gheorghiade M, Rossi JS, Cotts W, et al. Characterization and prognostic value of persistent hyponatremia in patients with severe heart failure in the ESCAPE Trial. Arch Intern Med 2007; 167 (18): 1998-2005.

12. Gheorghiade M, Abraham WT, Albert NM, et al. Relationship between admission serum sodium concentration and clinical outcomes in patients hospitalized for heart failure: an analysis from the OPTIMIZE-HF registry. Eur Heart J 2007; 28 (8): 980-988.

13. Balling L, Schou M, Videbak L, et al. Prevalence and prognostic significance of hyponatraemia in outpatients with chronic heart failure. Eur J Heart Fail 2011; 13 (9): 968-973.

14. Fraser CL, Arieff AI. Epidemiology, pathophysiology, and management of hyponatremic encephalopathy. Am J Med 1997; 102 (1): 67-77.

15. Goldsmith SR. Current treatments and novel pharmacologic treatments for hyponatremia in congestive heart failure. Am J Cardiol 2005; 95 (9A): 14B-23B.

16. Licata G, Di Pasquale P, Parrinello G, et al. Effects of high-dose furosemide and small-volume hypertonic saline solution infusion in comparison with a high dose of furosemide as bolus in refractory congestive heart failure: long-term effects. Am Heart J 2003; 145 (3): 459-466.

17. Tahara A, Saito M, Tsukada J, et al. Vasopressin increases vascular endothelial growth factor secretion from human vascular smooth muscle cells. Eur J Pharmacol 1999; 368 (1): 89-94.

18. Lee CR, Watkins ML, Patterson JH, et al. Vasopressin: a new target for the treatment of heart failure. Am Heart J 2003; 146 (1): 9-18.

19. Schrier RW, Gross P, Gheorghiade M, et al. Tolvaptan, a selective oral vasopressin V2-receptor antagonist, for hyponatremia. N Engl J Med 2006; 355 (20): 2099-2112.

20. Gheorghiade M, Niazi I, Ouyang J, et al. Vasopressin V2-receptor blockade with tolvaptan in patients with chronic heart failure: results from a double-blind, randomized trial. Circulation 2003; 107 (21): 2690-2696.

21. Konstam MA, Gheorghiade M, Burnett JC Jr, et al. Effects of oral tolvaptan in patients hospitalized for worsening heart failure: the EVEREST Outcome Trial. JAMA 2007; 297 (12): 1319-1331.

22. Aronson D, Verbalis JG, Mueller M, et al. Short- and long-term treatment of dilutional hyponatraemia with satavaptan, a selective arginine vasopressin V2-receptor antagonist: the DILIPO study. Eur J Heart Fail 2011; 13 (3): 327-336.

23. Yatsu T, Tomura Y, Tahara A, et al. Cardiovascular and renal effects of conivaptan hydrochloride (YM087), a vasopressin V1A and V2 receptor antagonist, in dogs with pacing-induced congestive heart failure. Eur J Pharmacol 1999; 376 (3): 239-246.

24. Udelson JE, Smith WB, Hendrix GH, et al. Acute hemodynamic effects of conivaptan, a dual V(1A) and V(2) vasopressin receptor antagonist, in patients with advanced heart failure. Circulation 2001; 104 (20): 2417-2423.

25. Goldsmith SR, Elkayam U, Haught WH, et al. Efficacy and safety of the vasopressin V1A/V2-receptor antagonist conivaptan in acute decompensated heart failure: a dose-ranging pilot study. J Card Fail 2008; 14 (8): 641-647.

Do góry