Powikłania przezskórnych interwencji wieńcowych

lek. Rafał Wolny
dr hab. n. med. Jerzy Pręgowski

Klinika Kardiologii i Angiologii Interwencyjnej, Instytut Kardiologii, Warszawa

Adres do korespondencji: lek. Rafał Wolny, Klinika Kardiologii i Angiologii Interwencyjnej, Instytut Kardiologii, ul. Alpejska 42, 04-628 Warszawa, e-mail: r.wolny@ikard.pl

Inwazyjne badania diagnostyczne i zabiegi terapeutyczne z zakresu kardiologii interwencyjnej wiążą się z określonym ryzykiem powikłań. W artykule omówiono najczęstsze powikłania koronarografii i zabiegów przezskórnych interwencji wieńcowych oraz typowe metody leczenia tych powikłań.

Powikłania związane z dostępem naczyniowym

Krwiak w miejscu wkłucia

Krwiak w miejscu wkłucia stanowi najczęstsze powikłanie zabiegów z zakresu kardiologii interwencyjnej – występuje z częstością ok. 1-3%.1,2 Istotne klinicznie wynaczynienia krwi zdarzają się częściej po zabiegach wykonywanych z dostępu udowego niż tych z wykorzystaniem dostępu promieniowego. Zastosowanie koszulki naczyniowej o większej średnicy, przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych i przeciwpłytkowych – w szczególności inhibitorów receptora glikoproteinowego IIb/IIIa (GP IIb/IIIa), interwencje wykonywane w trybie pilnym oraz starszy wiek pacjenta to czynniki sprzyjające powstaniu krwiaka w miejscu wkłucia. Coraz częściej wykorzystywane systemy zamykające dostęp naczyniowy nie okazały się skuteczniejsze od manualnej kompresji w zapobieganiu miejscowym powikłaniom krwotocznym, jednak pozwalają na skrócenie czasu do osiągnięcia hemostazy.3

Krwiak w miejscu wkłucia zazwyczaj nie wymaga specyficznego leczenia, najczęściej ulega całkowitej resorpcji po kilku tygodniach. W rzadkich przypadkach związanych z dużą anemizacją konieczne są przetaczanie preparatów krwiopochodnych, profilaktyczna antybiotykoterapia oraz – sporadycznie – chirurgiczna ewakuacja krwiaka.

Krwawienie zaotrzewnowe

Jest najpoważniejszym, choć rzadkim powikłaniem związanym z nakłuciem tętnicy udowej. Na ryzyko jego wystąpienia nie wpływa zastosowanie urządzeń wspomagających hemostazę.3 Krwawienie powstaje wskutek bezpośredniego uszkodzenia ściany tętnicy przez koszulkę naczyniową lub prowadnik. Objawy krwawienia zaotrzewnowego pojawiają się zwykle od kilku minut do kilku godzin po zabiegu i obejmują ból i tkliwość brzucha, dodatni objaw z mięśnia biodrowo-udowego, anemizację oraz wstrząs. Depresyjna reakcja krążeniowa wymaga różnicowania ze znacznie częstszym łagodnym odruchem wazowagalnym. Badaniem rozstrzygającym w diagnostyce krwawienia zaotrzewnowego jest wykonywana w trybie pilnym tomografia komputerowa (TK). W rejestrze obejmującym ponad 26 tys. diagnostycznych koronarografii wykonanych z dostępu od tętnicy udowej odnotowano 0,18% krwawień zaotrzewnowych. Spośród tej liczby 79% chorych było leczonych zachowawczo, u 14,6% miejsce wynaczynienia zaopatrzono przezskórnie, a jedynie u 6,2% konieczna okazała się interwencja chirurgiczna.4

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Powikłania związane z dostępem naczyniowym

Krwiak w miejscu wkłucia stanowi najczęstsze powikłanie zabiegów z zakresu kardiologii interwencyjnej – występuje z częstością ok. 1-3%.1,2 Istotne klinicznie wynaczynienia [...]

Powikłania wieńcowe związane z procedurą

To potencjalnie najgroźniejsze powikłanie przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI – percutaneous coronary intervention). Jego częstość szacuje się na 4/10 tys. koronarografii i [...]

Powikłania pozawieńcowe związane z procedurą

Jest rzadkim, lecz potencjalnie groźnym powikłaniem cewnikowania serca. Istotnie częściej ma charakter niedokrwienny (wskutek zatorowości spowodowanej oderwaniem fragmentów blaszek miażdżycowych z [...]
Do góry