Stan przedegzaminacyjny

Redaktor działu: dr hab. n. med. Marcin Grabowski Zakład Fizjologii Doświadczalnej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Elektroterapia część 2 – pacjent zagrożony nagłym zgonem sercowym w mechanizmie tachyarytmii komorowej

lek. Michał Kowara1,2
dr hab. n. med. Marcin Grabowski1

1I Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

2Zakład Fizjologii Doświadczalnej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Adres do korespondencji: dr hab. n. med. Marcin Grabowski, I Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Warszawa, e-mail: marcin.grabowski@wum.edu.pl

Nagły zgon sercowy może wystąpić u osób bez uprzednio rozpoznanej choroby serca, jednak bardziej narażeni na niego są chorzy z przewlekłą niewydolnością serca (o etiologii niedokrwiennej bądź innej niż niedokrwienna), a także pacjenci z migotaniem komór lub niestabilnym hemodynamicznie częstoskurczem komorowym w wywiadzie. Dla tej grupy opcją terapeutyczną jest wszczepienie układu kardiowertera-defibrylatora, którego celem jest przerwanie napadu zagrażającej życiu tachyarytmii komorowej. W niniejszej pracy przedstawiono wskazania do implantacji tego układu i zaprezentowano ogólny zarys leczenia przyczynowego groźnych dla życia tachyarytmii komorowych.

Wprowadzenie

Nagły zgon sercowy to niespodziewany incydent zakończony śmiercią w ciągu godziny od początku objawów u osoby pozornie zdrowej, jednak obciążonej kardiologicznie (albo z uprzednio ustalonym rozpoznaniem śmiertelnej choroby serca, albo z diagnozą ustaloną post mortem). Najczęstszym mechanizmem tego incydentu jest tachyarytmia komorowa – utrwalony częstoskurcz komorowy bez tętna lub migotanie komór.1 Częstość występowania nagłego zgonu sercowego w populacji europejskiej oraz północnoamerykańskiej wynosi 50-100/100 000 mieszkańców rocznie, natomiast w samych Stanach Zjednoczonych rokrocznie z tego powodu umiera od 250 000 do 300 000 osób.2 Nagły zgon sercowy jest istotną przyczyną śmierci u ludzi młodych i w średnim wieku. Spośród wszystkich zmarłych z tego powodu aż 25% stanowiły osoby poniżej 65 roku życia.3 Istotny jest fakt, że ryzyko wystąpienia nagłego zgonu sercowego zwiększają przewlekłe schorzenia kardiologiczne; za 75% przypadków odpowiedzialna jest choroba niedokrwienna serca, za większość pozostałych – kardiomiopatie (rozstrzeniowa, przerostowa, arytmogenna dysplazja prawej komory) oraz kanałopatie. Jedynie w 5% przypadków nie znajduje się patologii w obrębie serca, która mogłaby tłumaczyć nagły zgon sercowy.1

Trzeba podkreślić konsekwencje psychologiczne i społeczne wystąpienia, ale także samego ryzyka takiego incydentu dla chorego oraz jego najbliższych. Dlatego niezwykle istotną kwestią dla lekarza praktyka jest umiejętność doboru właściwej strategii...

Układ kardiowertera-defibrylatora w zapobieganiu nagłemu zgonowi sercowemu

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Układ kardiowertera-defibrylatora w zapobieganiu nagłemu zgonowi sercowemu

Tradycyjne układy kardiowertera-defibrylatora (ICD – implantable cardioverter-defibrillator) zbudowane są z urządzenia (puszki) połączonego z elektrodą defibrylującą zlokalizowaną w koniuszku prawej komory [...]

Leczenie przyczynowe zagrażających życiu tachyarytmii

Istotą przyczynowego leczenia tachyarytmii jest zmniejszenie ryzyka ich wystąpienia albo przez farmakologiczne blokowanie proarytmogennych mechanizmów patofizjologicznych, albo przez fizyczną destrukcję arytmogennego [...]

Podsumowanie

Implantacja układu ICD w połączeniu z przyczynowym leczeniem groźnych dla życia tachyarytmii komorowych jest optymalną strategią postępowania u chorych z grupy [...]

Do góry