3. Szczególnie popularnymi tańcami są: tango argentyńskie, walc i fokstrot.
4. Największą zaletą tanga argentyńskiego jest nauka chodzenia do tyłu.
5. Przyszłe badania być może pozwolą na wyjaśnienie mechanizmów zmian neuronalnych występujących pod wpływem tańca.
6. Najważniejsze przesłanki dla lekarzy praktyków: kompleksowe usprawnianie osób z chorobą Parkinsona jest zagadnieniem złożonym, w którym szczególną uwagę zwraca się na poprawę chodzenia, sięgania i chwytania, utrzymanie równowagi, koordynację i ogólną sprawność fizyczną. Taniec stanowi wyjątkowe wzbogacenie i urozmaicenie rehabilitacji osób z ChP, zwłaszcza w początkowych stadiach choroby, prowadząc do poprawy chodzenia, koordynacji, równowagi i jakości życia.
7. Wszystkie powyższe działania dają nadzieję na opóźnienie rozwoju tej choroby przewlekłej.
Komentarz
Prof. dr hab. med. Krzysztof Klukowski
Instytut Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie
Prof. dr hab. med. Krzysztof Klukowski
Choreoterapia poprzez stosowanie różnorodnych elementów tańca jako specjalistycznej formy ćwiczeń leczniczych wykorzystywana jest w kompleksowej rehabilitacji pacjentów neurologicznych. Jej korzystne efekty w usprawnianiu pacjentów z chorobą Parkinsona (ChP) wykazano prawie 25 lat temu, jakkolwiek badania według zasad evidence based medicine nie przekraczają 10 lat.
W ChP z biegiem czasu następuje ograniczenie ruchów automatycznych, a w ich miejsce należy wprowadzać ruchy dowolne, np. elementy tańca, wsparte dodatkową stymulacją, może to być muzyka i narzucony rytm. Tacy pacjenci mają trudności w uzyskiwaniu wewnętrznego rytmu zaplanowanych czynności lokomocyjnych, dlatego celowe są ćwiczenia zewnętrznego nadawania rytmu. Do szczególnie zalecanych tańców we wczesnych stadiach ChP należą: tango argentyńskie (nauka chodzenia tyłem), walc (nauka obrotów) i fokstrot (krok wolny przechodzący w krok szybki). Partner taneczny będący jednocześnie terapeutą w odpowiedni sposób asekuruje pacjenta przed upadkiem, monitoruje obciążenie wysiłkiem i inscenizuje odpowiednie formy tańca. Bardzo ważne jest pozytywne nastawienie emocjonalno-motywacyjne chorego do korzystania z tej formy rehabilitacji ambulatoryjnej. Zapewne jest ono łatwiejsze u pacjentów umuzykalnionych, mających poczucie rytmu i lubiących wcześniej muzykę i tańce. Intensywność ćwiczeń tanecznych winna być dostosowana do aktualnego stanu zdrowia (fazy choroby) oraz wydolności fizycznej pacjentów. Jednak aby jak najwięcej pacjentów z ChP korzystało z tej formy terapii, niezbędne są odpowiednie centra choreoterapii i wyszkoleni specjaliści, a także odpowiednie finansowanie w ramach NFZ.