Dr hab. med. Tadeusz Przybyłowski

Tematy sesji zostały tak pomyślane, aby każdy zainteresowany zagadnieniami związanymi z chorobami płuc znalazł coś dla siebie. Są więc tematy, których syntetyczne przedstawienie ma na celu ułatwić pracę i postępowanie w ramach przychodni, czyli przykładowo sposoby rozpoznawania astmy, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i, co jest szalenie istotne, kiedy podejrzewać chorobę rozrostową układu oddechowego. Będzie można również posłuchać wykładów prezentujących aktualny stan wiedzy na temat leczenia zapaleń płuc zarówno pozaszpitalnych, jak i szpitalnych. Poruszone zostaną również tematy interdyscyplinarne, takie jak przewlekły kaszel czy ból w klatce piersiowej związany z oddychaniem.

Jednym z filarów nowoczesnej pulmonologii są badania obrazowe i słuchacze na pewno będą zadowoleni z wykładu poświęconego pojedynczym zmianom w radiogramie. Podstawową metodą leczenia w chorobach układu oddechowego jest podawanie leków drogą wziewną – niezbędne jest zatem zwrócenie uwagi uczestników kongresu na możliwość pojawienia się działań niepożądanych związanych z tą formą leczenia.

Jedną z najistotniejszych zalet kongresów, które z założenia nie są ograniczone do lekarzy jednej, wąskiej specjalności, jest możliwość wymiany informacji pomiędzy przedstawicielami różnych gałęzi medycyny i spojrzenia na to samo zagadnienie z uwzględnieniem kilku różnych punktów widzenia. Przykładowo nieco inaczej na problem przewlekłego kaszlu patrzy lekarz rodzinny, trochę inaczej gastroenterolog zajmujący się diagnostyką endoskopową, jeszcze inaczej kardiolog z dużym doświadczeniem w leczeniu niewydolności serca, nieco odmienne spojrzenie może także cechować pulmonologa. Warto zatem czasem spojrzeć na zagadnienie, z którym lekarz ma styczność na co dzień i jest przyzwyczajony do postępowania według tego samego, sprawdzonego schematu postępowania, również oczami innych. Możliwość porównania własnego sposobu postrzegania danego problemu z obrazem nakreślonym umysłem innego specjalisty może być bardzo kształcąca i stymulująca, a w końcowym efekcie skorzystają z tego pacjenci.

Znakomitym przykładem współpracy lekarzy różnych specjalności może być przypadek jednego z moich pacjentów – 84-letniego mężczyzny, znanego i bardzo lubianego przedstawiciela świata kultury. Ów pan ma bardzo bogatą przeszłość kardiologiczną – jest po zawale mięśnia sercowego, powikłanym nagłym zatrzymaniem krążenia, choruje ponadto na nadciśnienie tętnicze, utrwalone migotanie przedsionków i pozostaje pod opieką doktor kardiologii, lekarza, którego od długiego czasu darzę olbrzymim szacunkiem za ciepłą troskę, olbrzymią empatię i nieprawdopodobną w dzisiejszych czasach sumienność oraz dokładność w zakresie badania przedmiotowego i badań dodatkowych. Pani doktor doszła do wniosku, że chory z powodu swoich rozlicznych chorób układu krążenia jest leczony optymalnie, a dolegliwości pod postacią pokasływania, łatwiejszego męczenia mogą wynikać z choroby układu oddechowego, być może POChP (pacjent obciążony 60 paczkolatami palenia tytoniu). Po wykonaniu badania spirometrycznego wstępne podejrzenie zostało potwierdzone – stwierdzono umiarkowanie ciężką obturację oskrzeli z ujemną próbą rozkurczową i cechami rozdęcia płuc w wyniku badania pletyzmograficznego. Chory otrzymał odpowiedni zestaw leków, po którym odczuł bardzo dużą poprawę samopoczucia, zwiększenie wydolności fizycznej i przestał się męczyć podczas wypowiadania dłuższych kwestii, co sprawiło choremu największą radość, gdyż pomimo 84 lat i licznych obciążeń zdrowotnych jest nadal czynny zawodowo.