Badania epidemiologiczne konsekwentnie wskazują na większe ryzyko występowania cukrzycy u osób z ChAD. Jest to prawdopodobnie związane z zaburzeniami snu występującymi w okresie faz chorobowych, siedzącym trybem życia, większą częstością uzależnienia od nikotyny, występowaniem pewnych anomalii hormonalnych (dotyczących wydzielania kortyzolu i hormonów tarczycy), a także z zaburzeniami metabolicznymi związanymi ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych. Jednym z użytecznych wskaźników oceny jakości leczenia pacjentów z cukrzycą jest oszacowanie ryzyka występowania kryzysów hiperglikemicznych.