d. Zwężenie tętnicy podobojczykowej

e. Brak tętnicy podobojczykowej

Z powodu niejasnego obrazu klinicznego wykonano badanie angio-TK klatki piersiowej, w którym uwidoczniono atypową anatomię lewej tętnicy podobojczykowej w postaci prawidłowego przebiegu proksymalnego odcinka tętnicy podobojczykowej do poziomu obojczyka (ryc. 2).

Rycina 2. Badanie metodą tomografii komputerowej, rekonstrukcja VR (volume rendering). Prawidłowy przebieg tętnicy podobojczykowej lewej od łuku aorty do poziomu podobojczyka (strzałka)

W dalszym przebiegu tętnica zwęża się i biegnie, tworząc meandry ku górze nad I żebrem, wokół wcięcia łopatki (ryc. 3A-B); w dalszym segmencie biegnie pod wyrostkiem barkowym łopatki, otacza szyjkę łopatki i przechodzi na przednią ścianę mięśnia podłopatkowego (ryc. 3C).

Rycina 3. Badanie metodą tomografii komputerowej

Rycina 3. Badanie metodą tomografii komputerowej

Rycina 3. Badanie metodą tomografii komputerowej

Wykluczono koarktację aorty piersiowej oraz rozwarstwienie jej ściany.

2. Jakie leczenie należy zastosować po uzyskaniu informacji z badania angio-TK?

a. Leczenie operacyjne

b. Leczenie zachowawcze

Zastosowano peryndopryl w dawce 5 mg/ 24 h, uzyskując obniżenie ciśnienia tętniczego mierzonego na prawym ramieniu do 140/ 80 mmHg. Na lewym ramieniu pomiar metodą Korotkowa nie jest możliwy z uwagi na brak typowych tonów. Osiągnięto również znaczną redukcję szumów usznych do poziomu akceptowanego przez pacjentkę. Wobec braku objawów niedokrwienia kończyny górnej lewej po konsultacji z chirurgiem naczyniowym zdecydowano o dalszym leczeniu zachowawczym.