c) Podanie pierwszej dawki heparyny, jeśli nie ma przeciwwskazań
d) Angio-TK klatki piersiowej
Po przeniesieniu stan chorego był nieznacznie lepszy, utrzymywały się odchylenia w badaniu podmiotowym i przedmiotowym, ale o mniejszym nasileniu, chory odkrztuszał 1-2 razy/24 h niewielkie skrzepy brunatnej krwi. Dwa dni przed przeniesieniem do kliniki pojawił się obrzęk kończyny dolnej prawej, w badaniu przedmiotowym przy przyjęciu była ona nieznacznie obrzęknięta, skóra bardziej ucieplona niż na kończynie lewej, lekko zaczerwieniona, objaw Homansa po stronie prawej był dodatni. W badaniach dodatkowych stwierdzono podobne odchylenia jak przy przyjęciu chorego do szpitala rejonowego, APTT było w normie (!), co świadczyło o nieadekwatnym leczeniu przeciwzakrzepowym.
Wykonano badanie 6-punktowe kompresyjne żył kończyn dolnych, w którym uwidoczniono świeży materiał zakrzepowy wypełniający powyżej 50% światła żyły udowej wspólnej, zakrzepicę w żyle udowej powierzchownej oraz żyle podkolanowej po stronie prawej.
6. Do oceny ryzyka wczesnego zgonu u pacjenta z zatorowością płucną stosuje się:
a) Oznaczenie stężenia NT-proBNP lub BNP w surowicy
b) Ocenę cech przeciążenia prawej komory w badaniu echokardiograficznym
c) Ocenę stosunku wielkości prawej do lewej komory w badaniu angio-TK klatki piersiowej
d) Oznaczenie stężenia troponiny w surowicy
e) Wszystkie wymienione
W badaniu echokardiograficznym stwierdzono graniczny wymiar prawej komory w rozkurczu (prawa komora do 29 mm w rozkurczu w projekcji przymostkowej w osi długiej), nie były obecne cechy nadciśnienia płucnego w badaniu doplerowskim (gradient wsteczny przez zastawkę trójdzielną wynosił 27 mmHg), nie zaobserwowano cech przeciążenia i niewydolności prawej komory serca. Stężenie troponiny T było prawidłowe (<0,5 ng/ml), stężenie NT-proBNP wynosiło 237 pg/ml. Otrzymano ujemne wyniki posiewów materiału bronchoskopowego, w badaniu histopatologicznym biopsji z oskrzela górnopłatowego uwidoczniono fragmenty prawidłowej błony śluzowej oskrzela, nie stwierdzono komórek podejrzanych o rozrost nowotworowy.
Najczęstsze przyczyny krwioplucia
Do rzadkich, ale poważnych przyczyn krwioplucia należy zatorowość płucna. Najczęstszą statystycznie przyczyną tego objawu u chorego zgłaszającego się do szpitala są jednak rozstrzenie oskrzeli, następnie nowotwory pierwotne lub przerzutowe płuc, co jest wynikiem nacieku przez nieprawidłowe komórki guza otaczających tkanek i nowotworzenia naczyń.
7. W przypadku otyłości znacznego stopnia lub niewydolności nerek, lub wysokiego ryzyka powikłań krwotocznych lekiem z wyboru w zatorowości płucnej niewysokiego ryzyka zgonu jest:
a) Heparyna drobnocząsteczkowa podawana podskórnie
b) Heparyna niefrakcjonowana we wlewie dożylnym
c) Fondaparynuks podawany podskórnie
d) Żadne z wymienionych