Ośrod­ko­wy bez­dech pod­czas snu

Wpływ ośrod­ko­we­go bez­de­chu pod­czas snu na czyn­ność pra­wej ko­mo­ry nie zo­stał szcze­gó­ło­wo opi­sa­ny w pi­śmien­nic­twie me­dycz­nym. U pa­cjen­tów ze skur­czo­wą nie­wy­dol­no­ścią le­wo­ko­mo­ro­wą wy­stę­pu­je ła­god­na hi­per­wen­ty­la­cja wy­wo­ła­na prze­cią­że­niem na­czyń płuc­nych, co z ko­lei pro­wa­dzi do hi­po­kap­ni i wy­wo­ła­nych nią epi­zo­dów bez­de­chu po­cho­dze­nia ośrod­ko­we­go. Po ta­kim epi­zo­dzie do­cho­dzi do kom­pen­sa­cyj­ne­go po­bu­dze­nia ukła­du współ­czul­ne­go i na­wro­to­wej hi­per­wen­ty­la­cji.75 Wy­ka­za­no, że pa­cjen­ci z le­wo­ko­mo­ro­wą nie­wy­dol­no­ścią ser­ca i ośrod­ko­wym bez­de­chem pod­czas snu ma­ją w po­rów­na­niu z oso­ba­mi z nie­wy­dol­no­ścią ser­ca bez ośrod­ko­we­go bez­de­chu pod­czas snu mniej­szą zmien­ność ryt­mu ser­ca i na­pię­cia ukła­du przy­współ­czul­ne­go oraz więk­sze stę­że­nie no­ra­dre­na­li­ny.63 Wy­ka­za­no, że w pierw­szej po­pu­la­cji za­sto­so­wa­nie sta­łe­go do­dat­nie­go ci­śnie­nia w dro­gach od­de­cho­wych ob­ni­ża stę­że­nie no­ra­dre­na­li­ny76 i po­pra­wia fi­zjo­lo­gicz­ną zmien­ność ryt­mu ser­ca,77 pod­czas gdy le­cze­nie far­ma­ko­lo­gicz­ne ob­ni­ża ci­śnie­nie za­kli­no­wa­nia, co z ko­lei zmniej­sza czę­stość wy­stę­po­wa­nia epi­zo­dów bez­de­chu.78 W zwie­rzę­cych mo­de­lach ośrod­ko­we­go bez­de­chu pod­czas snu ob­ser­wu­je się więk­szą niż u zwie­rząt kon­tro­l­nych po­li­cy­te­mię, prze­bu­do­wę na­czyń i prze­rost pra­wej ko­mo­ry ze wzro­stem ak­ty­wa­cji śród­błon­ko­wej syn­te­ta­zy tlen­ku azo­tu.79 Ana­li­za post fac­tum ba­da­nia Ca­na­dian Po­si­ti­ve Air­way Pres­su­re (CAN­PAP) wy­ka­za­ła, że w gru­pie pa­cjen­tów z za­bu­rze­nia­mi czyn­no­ści le­wej ko­mo­ry, u któ­rych dzię­ki sta­łe­mu do­dat­nie­mu ci­śnie­niu w dro­gach od­de­cho­wych sku­tecz­nie za­ha­mo­wa­no epi­zo­dy bez­de­chu i nie­do­mo­gi od­de­cho­wej pod­czas snu, dłu­gość ży­cia bez prze­szcze­pu by­ła więk­sza niż u pa­cjen­tów, któ­rzy nie otrzy­ma­li ta­kiej me­cha­nicz­nej su­pre­sji.80 Pa­ra­me­trem oce­ny koń­co­wej tych ba­dań nie by­ła jed­nak czyn­ność pra­wej ko­mo­ry, nie moż­na za­tem na ich pod­sta­wie sfor­mu­ło­wać osta­tecz­nych wnio­sków na te­mat ro­li le­cze­nia ośrod­ko­we­go bez­de­chu pod­czas snu u pa­cjen­tów z nie­wy­dol­no­ścią pra­wo­ko­mo­ro­wą.

Me­cha­nicz­ne wspo­ma­ga­nie krą­że­nia

War­to wspo­mnieć o za­gad­nie­niu me­cha­nicz­ne­go wspo­ma­ga­nia krą­że­nia lub prze­szcze­pie­nia ser­ca w te­ra­pii nie­wy­dol­no­ści ser­ca opor­nej na le­cze­nie, choć te­mat ten wy­kra­cza po­za za­kres za­in­te­re­so­wa­nia ni­niej­sze­go ar­ty­ku­łu. Ze wzglę­du na moż­li­wość roz­wo­ju nie­wy­dol­no­ści pra­wo­ko­mo­ro­wej oso­by z przed­ope­ra­cyj­ną dys­funk­cją pra­wej ko­mo­ry lub znacz­ne­go stop­nia, nie­od­wra­cal­nym nad­ci­śnie­niem płuc­nym znaj­du­ją się w gru­pie pod­wyż­szo­ne­go ry­zy­ka po­wi­kłań po­ope­ra­cyj­nych (w tym zgo­nu) po prze­szcze­pie­niu ser­ca lub wsz­cze­pie­niu wspo­ma­ga­nia le­wej ko­mo­ry.48,81 Wskaź­nik ry­zy­ka nie­wy­dol­no­ści pra­wej ko­mo­ry, któ­ry obej­mu­je przed­ope­ra­cyj­ne stę­że­nie kre­aty­ni­ny i bi­li­ru­bi­ny oraz ak­tyw­ność AspAT w oso­czu, a tak­że po­trze­bę le­cze­nia na­czy­nio­ak­tyw­ne­go, mo­że być przy­dat­ny przy prze­wi­dy­wa­niu nie­wy­dol­no­ści pra­wej ko­mo­ry i zgo­nu u po­ten­cjal­nych kan­dy­da­tów do wsz­cze­pie­nia wspo­ma­ga­nia le­wej ko­mo­ry; wskaź­nik ten nie po­sia­da jed­nak wa­li­da­cji.81 W wy­bra­nych przy­pad­kach moż­na przej­ścio­wo za­sto­so­wać me­cha­nicz­ne wspo­ma­ga­nie pra­wej ko­mo­ry, by po­lep­szyć jej czyn­ność w wa­run­kach wstrzą­su po kar­dio­to­mii, nie­do­krwie­nia, kar­dio­mio­pa­tii oko­ło­po­ro­do­wej lub za­pa­le­nia mię­śnia ser­co­we­go. U pa­cjen­tów, u któ­rych roz­wa­ża się roz­wią­za­nia przej­ścio­we w ocze­ki­wa­niu na prze­szcze­pie­nie ser­ca moż­na też wpro­wa­dzić me­cha­nicz­ne wspo­ma­ga­nie obu ko­mór lub za­sto­so­wać sztucz­ne krą­że­nie. U pa­cjen­tów z izo­lo­wa­ną nie­wy­dol­no­ścią pra­wo­ko­mo­ro­wą lub nie­wy­dol­no­ścią obu ko­mór, ale nie­kwa­li­fi­ku­ją­cych się do prze­szcze­pie­nia, moż­li­wo­ści trwa­łe­go wspo­ma­ga­nia me­cha­nicz­ne­go pra­wej ko­mo­ry (te­ra­pia do­ce­lo­wa) są bar­dzo ogra­ni­czo­ne.

Do góry