1. 25-letnia kobieta trzy dni temu urodziła pierwsze dziecko. Poród przebiegał bez powikłań, noworodek jest zdrowy, pacjentka ma dobrą, stabilną sytuację życiową. Mimo to od doby jest smutna, bez wyraźnego powodu popłakuje, ma poczucie braku energii. Pytana o swój stosunek do dziecka odpowiada, że je kocha i czuje się zdolna do opieki, choć nie jest do końca pewna, czy sobie z tym poradzi. Kobieta nie ma urojeń, omamów, zdecydowanie neguje myśli samobójcze lub rezygnacyjne. Jakie powinno być postępowanie w najbliższych dniach?

a. Należy rozpoznać psychozę poporodową. Pacjentka powinna być skierowana do szpitala psychiatrycznego. Metodą leczenia z wyboru są elektrowstrząsy (EW), ponieważ psychoza poporodowa jest najczęściej lekooporna i obciążona bardzo dużym ryzykiem samobójstwa. Ze względu na planowaną terapię należy podać lek hamujący laktację, ponieważ chora nie będzie mogła karmić piersią

b. Powinno się rozpoznać depresję poporodową i skierować kobietę do szpitala psychiatrycznego, ponieważ to sytuacja potencjalnie groźna dla jej życia. Trzeba także podać lek hamujący laktację, ponieważ ze względu na spodziewane leczenie pacjentka nie będzie mogła karmić piersią

c. Trzeba rozpoznać okołoporodowe zaburzenia nastroju typu baby blues. W związku z tym należy niezwłocznie zalecić lek przeciwdepresyjny (w pierwszej kolejności z grupy leków hamujących wychwyt zwrotny serotoniny). Hospitalizacja nie jest niezbędna, ale karmienie piersią nie będzie możliwe ze względu na leczenie

d. Rozpoznanie to okołoporodowe zaburzenia nastroju typu baby blues. Konieczna jest uważna obserwacja co najmniej przez kilka kolejnych dni. Obecnie można nie rozpoczynać farmakoterapii, wystarczające będą wspierające działania psychologiczne. Karmienie piersią jest możliwe, a nawet wskazane – zakaz karmienia może być interpretowany przez pacjentkę jako dowód na to, że jest „złą matką”