Opis przypadku

60-letnia kobieta została przywieziona na szpitalny oddział ratunkowy (SOR) przez zespół ratownictwa medycznego z domu z powodu hipotonii i omdlenia ortostatycznego z urazem głowy. Od tygodnia występują u niej objawy grypopodobne. Do podobnych objawów doszło rok temu, wtedy bez konieczności interwencji systemu ratownictwa. W trakcie pobytu na SOR-ze utrzymywały się objawy hipotonii tętniczej, próba przyjęcia pozycji siedzącej przez kobietę kończyła się omdleniem. U pacjentki przeprowadzono konsultację hematologiczną (podejrzenie czerwienicy) i endokrynologiczną (zmiany w zakresie stężenia hormonu adrenokortykotropowego [ACTH – adrenocorticotropic hormone]) prawdopodobnie polekowe – po podaniu deksametazonu). Ostatecznie z uwagi na utrzymujące się objawy hipotonii tętniczej kobietę przekazano na oddział chorób wewnętrznych. W trakcie hospitalizacji po 2 dniach zanotowano praktycznie samoistne ustąpienie objawów hipotonii tętniczej i normalizację parametrów morfologii krwi. W leczeniu stosowano wlewy dożylne soli fizjologicznej. Podejrzenie choroby Clarksona wysunięto na SOR-ze już po przekazaniu pacjentki na oddział chorób wewnętrznych. Po trzech tygodniach w badaniach hormonalnych nie wykazano dysfunkcji osi przysadkowo-nadnerczowej. Istotne dane kliniczne przedstawiono w tabeli 1.

W trakcie 2 miesięcy po wypisie z oddziału chorób wewnętrznych u pacjentki dwukrotnie wystąpiły objawy grypopodobne z hipotonią tętniczą, ale bez omdleń.

Po kolejnym pobycie na SOR-ze pacjentkę skierowano na obserwację hematologiczną z rozpoznaniem idiopatycznego wzrostu przepuszczalności naczyń włosowatych (choroba Clarksona) z uwagi na diagnostykę w kierunku gammapatii monoklonalnej i potencja...