Podsumowanie

Neuralgia nerwu trójdzielnego jest postępującą i wyniszczającą chorobą. Charakteryzuje się ostrym, przeszywającym, na ogół krótkotrwałym bólem połowy twarzy, o różnym zakresie unerwienia przez nerw trójdzielny. Najczęściej ból dotyczy gałęzi V2 i V3. W każdym przypadku należy wykonać badanie MR w celu wykluczenia patologii kąta mostowo-móżdżkowego. Leczenie pierwszego rzutu obejmuje środki farmakologiczne. W razie braku skuteczności należy rozważyć metody chirurgiczne. Metody te dzielą się na uszkadzające przezskórne, takie jak ablacja termiczna, uszkadzanie mechaniczne (balon pod ciśnieniem), radiochirurgia, uszkadzanie gałęzi nerwu trójdzielnego glicerolem. Za metodę usuwającą przyczynę uznaje się dekompresję nerwu trójdzielnego, a w większości przypadków konflikt wywołany jest przez tętnicę móżdżkową górną. Odseparowanie tętnicy, rzadziej żyły, od nerwu filcem teflonowym w miejscu przejścia mieliny centralnej w obwodową jest uznane za złoty standard leczenia neuralgii nerwu trójdzielnego. Bóle u chorych ze stwardnieniem rozsianym gorzej odpowiadają zarówno na leczenie farmakologiczne, jak i chirurgiczne.

Radiochirurgia lub innego rodzaju rizotomie powinny być proponowane pacjentom, którzy nie mogą być kandydatami do MVD, lub tym, którzy jej nie chcą. U chorych z typową neuralgią częściej dochodzi do remisji w porównaniu z pacjentami z nietypowymi objawami. Trudno leczącymi się neuralgiami są te, które występują u chorych ze stwardnieniem rozsianym. Po skutecznej remisji uzyskanej dzięki zastosowaniu różnych form leczenia u tego typu chorych nawroty dolegliwości są częstsze niż u pozostałych pacjentów.8

Skuteczność leczenia neuralgii jest ściśle związana z doświadczeniem operatora. Trudno jednoznacznie obiektywizować wyniki leczenia bez brania pod uwagę tego czynnika.

Do góry