Skutecznie wycisza tiki. Jest dobrze tolerowanym lekiem, powoduje wzrost stężenia prolaktyny.

Arypiprazol (10-30 mg/24 h).

Może być stosowany w przypadkach opornych na działanie innych leków. Wykazuje bardzo dobrą skuteczność nie tylko w redukcji samych tików, ale również współistniejącego OCD.

Leki noradrenergiczne skuteczne u chorych z tikami i ADHD

Klonidyna (0,2-04 mg/24 h).

Swoją skuteczność ujawnia w terapii długoterminowej. Obserwowane działania niepożądane to: znaczna senność, suchość w jamie ustnej, hipotensja, bóle, zawroty głowy, pobudzenie. Wymaga monitorowania EKG i ciśnienia tętniczego.

Guanfacyna (0,35-1 mg/24 h).

Profil działania podobny do klonidyny, ale powoduje mniej działań niepożądanych.

Atomoksetyna.

Skuteczny lek, szczególnie w przypadkach współwystępującego ADHD. Podczas stosowania leku chorzy skarżą się na nudności, gorszy apetyt.

Inne preparaty

Nikotyna zastosowana w postaci np. plastrów lub gumy do żucia zmniejsza nasilenie tików. Krótko utrzymujący się rezultat, gorzki smak w ustach pozostający po żuciu gumy oraz częste skargi na zaburzenia żołądkowo-jelitowe wpływają jednak na ograniczanie zgody na jej stosowanie.

HTC (tetrahydrokanabinol) – badanie przeprowadzone u dorosłych leczonych dawką 10 mg/24 h wykazało dużą skuteczność w redukcji objawów i bezpieczeństwo. Obserwowano jedynie łagodne zawroty głowy, zmęczenie i suchość w jamie ustnej.

Wstrzyknięcia z botuliny (jadu kiełbasianego) skutecznie hamują występowanie tików. Średni czas reakcji od podania leku wynosi 5,8 dnia. Średni czas odpowiedzi to 102 dni.

Klonazepam – wykazuje dużą skuteczność, jednak powoduje rozwój tolerancji i uzależnienie. W czasie stosowania chorzy skarżą się na przejściowe problemy z pamięcią.

Podsumowanie

Europejscy eksperci zalecają stosowanie rysperydonu jako leku pierwszego wyboru w leczeniu choroby tikowej u dzieci i młodzieży oraz tików z współwystępującym OCD. W dalszej kolejności korzystny profil mają: pimozyd, tiapryd i sulpiryd. Lekiem, który powinien być stosowany w przypadkach braku wyników wcześniejszej farmakoterapii, jest arypiprazol.

Klonidyna powinna być stosowana u chorych, którzy oprócz choroby tikowej mają rozpoznany zespół nadpobudliwości psychoruchowej, w takich przypadkach kolejnym wyborem może być atomoksetyna.

Aktualne wytyczne nie zawierają sposobu dawkowania leków. Zasadą powinno być rozpoczynanie terapii od małych dawek, stopniowe ich zwiększanie, z kontrolą odpowiedzi na zastosowany lek, jak również obserwowanie działań niepożądanych.

Poza leczeniem farmakologicznym zalecaną metodą postępowania w TS jest terapia behawioralna. Badania wskazują na jej przewagę z powodu długotrwałego utrzymywania się rezultatów oraz braku działań niepożądanych, jakie występują po podawaniu leków. Terapia behawioralna wymaga jednak wystarczającej motywacji i zdolności do introspekcji, co ogranicza jej zastosowanie w najmłodszych grupach pacjentów.