Według autorów tureckich wszystkie omówione jednostki chorobowe stanowią spektrum tej samej choroby związanej z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi u chorych.8 Leczenie zmian skórnych u chorego oparte wyłącznie na nawilżaniu zmian skórnych wydaje się niewystarczające. Konieczne jest usunięcie źródła urazu, tj. zatrzymanie nawykowych działań samego chorego. W przypadkach szczególnie opornych dopuszczalne są doogniskowe wstrzyknięcia z triamcynolonu oraz ewentualnie wprowadzenie leków hamujących wychwyt zwrotny serotoniny.

Podsumowanie

Prezentowany przypadek zmian skórnych u 12-letniego chłopca jest przykładem na to, jak ważne – a wręcz konieczne – są wnikliwa obserwacja chorego w trakcie wizyty (zaobserwowany podczas zbierania wywiadu z matką pacjenta nawyk manipulacji ręcznych) oraz szczegółowo przeprowadzona dermatologiczna diagnostyka różnicowa zmian skórnych.

Do góry