Opis przypadku

Siedemnastoletnia pacjentka z trichotillomanią w wywiadzie została przyjęta do Kliniki Chirurgii Dziecięcej z powodu utrzymującej się niedokrwistości mikrocytarnej. Podobny epizod niedokrwistości wystąpił u niej w maju 2013 roku, kiedy rozpoznano i chirurgicznie usunięto jej z żołądka trichobezoar. Od tamtej pory pozostawała pod opieką poradni psychiatrycznej i psychologicznej z powodu trichotillomanii.

Przy przyjęciu dziewczynka była w stanie ogólnym dobrym. W badaniu przedmiotowym zwracał uwagę niebolesny, wyczuwalny palpacyjnie opór w lewym podżebrzu, poza tym nie stwierdzono odchyleń od stanu prawidłowego. W wykonanych badaniach laboratoryjnych z nieprawidłowości stwierdzono jedynie niedokrwistość mikrocytarną (stężenie hemoglobiny wynosiło 9,2 g/dl, a objętość krwinki czerwonej 71,8 fl). Wykonana tomografia komputerowa (TK) jamy brzusznej potwierdziła obecność trichobezoaru w żołądku (ryc. 1).

W gastroskopii uwidoczniono w dnie żołądka trichobezoar wielkości 4 × 8 cm, którego nie udało się usunąć ani podzielić metodami endoskopowymi (ryc. 2). Dodatkowo stwierdzono obecność nadżerki we wcięciu żołądka. Podjęto próbę rozpuszczenia/zmiękczenia trichobezoaru ciepłą, odgazowaną Coca-colą®. Pacjentka otrzymywała przez 7 dni 1000 ml napoju. W 9 dobie leczenia wykonano kontrolną gastroskopię, w której opisano trichobezoar o niezmienionej wielkości. Podjęto kolejną próbę jego ewakuacji metodami endoskopowymi, która okazała się nieudana. Wobec nieskuteczności leczenia zachowawczego i prób ewakuacji endoskopowej zdecydowano o leczeniu chirurgicznym. W trakcie operacji usunięto trichobezoar o wymiarach 8 × 4,5 × 4,5 cm (ryc. 3).