Aktualne zasady postępowania u osób z bezobjawową bakteriurią

Według aktualnych zaleceń, ze względu na brak dowodów na negatywny wpływ BB na zdrowie człowieka, stan ten zazwyczaj nie wymaga leczenia, niezależnie od rodzaju wyhodowanego szczepu bakteryjnego i wieku gospodarza1,5. Wyjątkiem są określone grupy pacjentów, które mogą być potencjalnie zagrożone rozwojem objawowego ZUM. Należą do nich: dzieci z wrodzonymi i nabytymi zaburzeniami odporności, w tym poddawane immunosupresji po przeszczepieniu nerki14, pacjenci przed planowanymi instrumentacjami na drogach moczowych i ciężarne nastolatki1,15.

Niemniej, biorąc pod uwagę częstsze występowanie BB u dzieci z nieprawidłowościami anatomicznymi i czynnościowymi układu moczowego, rozpoznanie tego objawu powinno skłaniać do przeprowadzenia ukierunkowanego wywiadu i badania przedmiotowego. Ujawnienie nieprawidłowości w tym zakresie warunkuje dalsze postępowanie, w tym decyzję o wykonaniu dodatkowych badań laboratoryjnych, obrazowych czy urodynamicznych1,3.

Podsumowanie

Poglądy na temat roli bakterii w funkcjonowaniu układu moczowego istotnie się zmieniły w ostatnich latach, również w odniesieniu do zjawiska bezobjawowej bakteriurii, która w większości przypadków nie ma znaczenia patologicznego i nie wymaga leczenia. Jednakże w opinii autorów niniejszego artykułu rozpoznanie BB u dziecka powinno skłonić lekarza do przeprowadzenia wstępnej oceny w kierunku możliwości współwystępowania czynnościowych i anatomicznych nieprawidłowości układu moczowego.

Podstawą właściwej interpretacji wyników badań moczu, w tym bakteriologicznych, jest jego prawidłowe pobranie, przechowywanie i transport do laboratorium. Błędy z tym związane prowadzą do nadrozpoznawania zakażeń układu moczowego i ich niepotrzebnego leczenia.

Do góry