Opis przypadku
Samoistny krwiak śródmózgowy na podłożu przewlekłej antykoagulacji po wszczepieniu mechanicznej zastawki aortalnej
Lek. Łukasz Nowaczyk
Artykuł opisuje działania diagnostyczno-lecznicze u pacjenta z samoistnym krwiakiem śródmózgowym. W dalszej części przybliżone zostaną etiopatogeneza, objawy, metody diagnostyczne oraz lecznicze krwiaków śródmózgowych.
Pacjent
29.01.2018 roku po godz. 21.00 zespół ratownictwa medycznego P został wysłany do 30-letniego mężczyzny, który „nagle przestał mówić i nie mógł ruszyć prawą ręką ani nogą”. Przybyli na miejsce ratownicy stwierdzili afazję oraz niedowład kończyn prawych. Podjęto decyzję o niezwłocznym transporcie na najbliższy szpitalny oddział ratunkowy (SOR).
Dyżurujący na SOR lekarz po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną pacjenta (stan po wszczepieniu mechanicznej zastawki aortalnej z powodu jej złożonej wady, przewlekłe stosowanie warfaryny) oraz po zbadaniu pacjenta podjął decyzję o pilnym wykonaniu badania TK głowy. W badaniu neurologicznym uwagę zwracała afazja motoryczna oraz niedowład wiotki kończyn prawych.
W badaniach laboratoryjnych wykazano wysoką wartość INR: 10,01, co było skutkiem nieregularnego oznaczania tego parametru pomimo stosowania doustnych antykoagulantów. Badanie TK głowy bez kontrastu uwidoczniło niejednorodny krwiak śródmózgowy o wymiarach 50 × 39 × 41 mm, otoczony hipodensyjną strefą obrzęku w lewym płacie ciemieniowym, nieco spłycone bruzdy lewej półkuli w sąsiedztwie krwiaka. Układ komorowy nadnamiotowy prawidłowej szerokości, symetryczny, nieprzemieszczony (ryc. 1). Na podstawie powyższych wyników badań oraz po zbadaniu pacjenta konsultujący na SOR neurolog i neurochirurg podjęli decyzję o zachowawczym leczeniu pacjenta i jego dalszej hospitalizacji na oddziale neurologicznym.
W trakcie pobytu na oddziale neurologicznym wdrożono leczenie zachowawcze, podano 3 jednostki świeżo mrożonego osocza. Pomimo zastosowanej terapii nastąpiło pogorszenie stanu pacjenta: o godzinie 4.10 wystąpiło prężenie kończyn prawych. Dyżurujący neurolog zadecydował o wykonaniu w trybie pilnym kolejnego badania tomograficznego głowy, które ujawniło progresję krwiaka do rozmiarów 81 × 53 × 55 mm z przebiciem do układu komorowego. Krew była obecna w komorach bocznych oraz III i IV. Układ komorowy nadnamiotowy był uciśnięty, przemieszczony w prawo o 17 mm. Opisano efekt masy, zaciśnięcie bruzd mózgowych lewej komory oraz ich spłycenie po stronie prawej (ryc. 2). Przybyły na miejsce anestezjolog zaintubował pacjenta, rozpoczęto wentylację mechaniczną. Neurochirurg zadecydował o konieczności przeprowadzenia pilnej kraniektomii i ewakuacji krwiaka.
