Medycyna estetyczna
Toksyna botulinowa – poszerzanie horyzontów stomatologii
Lek. dent. Teresa Szupiany-Janeczek1
Lek. dent. Aleksandra Paruzel-Pliskowska1
Dr n. med. Iwona Tomaszewska2
Toksyna botulinowa jest z powodzeniem stosowana w medycynie od blisko 40 lat. Choć pierwszy raz została opisana znacznie wcześniej, przez lata jej zastosowanie budziło kontrowersje bądź było znacznie ograniczone. Obecnie jest wykorzystywana w wielu dziedzinach medycyny, m.in. okulistyce, neurologii, urologii, laryngologii, ortopedii.
Coraz szersze zastosowanie znajduje też w stomatologii, w której początkowo służyła głównie do leczenia bruksizmu, a obecnie lista jej możliwych zastosowań rośnie. Powszechnie znana jest użyteczność botuliny w medycynie estetycznej, a w związku z szybkim rozwojem zarówno tej dziedziny, jak i stomatologii estetycznej oraz bezsprzecznym przenikaniem się rejonów terapeutycznych można mówić o powstawaniu nowego pojęcia, jakim jest estetyka zębowo-twarzowa.
Po raz pierwszy botulizm opisał niemiecki lekarz Justyn Kerner w 1817 roku. Zebrał on dane na temat kilkuset przypadków zatruć tak zwanym jadem kiełbasianym, nie znał jednak bezpośredniej przyczyny ciężkich zachorowań i zgonów po spożyciu nieświeżych przetworów mięsnych. Wyizolowanie Gram-dodatniej laseczki Clostridium botulinum miało miejsce dopiero w 1897 roku i dokonał tego E.P. van Ermengem. Od tamtego czasu prowadzone były liczne badania nad tą jedną z najsilniejszych znanych człowiekowi neurotoksyn.[1,2]
