Chirurgia stomatologiczna
Kissing molars – niecodzienna anomalia w obrębie kości żuchwy
Dr n. med. Grzegorz Trybek1
Dr n. med. Olga Preuss2
Lek. dent. Magda Aniko-Włodarczyk2
Zatrzymanie zębów stałych to jedna z najczęściej występujących anomalii w obrębie kości szczękowych. Zjawisko to definiuje się jako brak wyrznięcia zęba do pozycji funkcjonalnej lub retencja, gdy ząb jest całkowicie otoczony obudową kostną. Zaburzenie może mieć związek z każdym zębem, jednak zatrzymaniu najczęściej ulegają trzecie trzonowce. Powodami są zazwyczaj: brak miejsca w łuku zębowym, stłoczenia zębów, zablokowanie toru wyrzynania poprzez zmianę patologiczną znajdującą się nad zawiązkiem zęba lub poprzez inny ząb. Zmiany zaburzające prawidłowe wyrznięcie zębów do płaszczyzny zgryzu mogą mieć formę zębiaków złożonych, zestawnych, torbieli erupcyjnych lub zawiązkowych.
Zatrzymanie zębów, w szczególności zębów mądrości, to często opisywane w literaturze zjawisko, jednak niewiele jest opisów przypadków dotyczących jego występowania wśród zębów siódmych. Jego odsetek szacuje się na 0,03-0,04 proc.[1-3] Wiekiem przewidzianym na wyrznięcie drugiego zęba trzonowego jest 11-13 lat. Jeżeli ząb się nie wyrznie lub nie osiągnie płaszczyzny zgryzu w przewidzianym dla niego czasie, należy rozważyć wdrożenie leczenia ortodontycznego lub ortodontyczno-chirurgicznego.[1] Ma ono na celu w pierwszej kolejności wytypowanie przyczyny jego zatrzymania w tkance kostnej, a następnie, najczęściej poprzez leczenie chirurgiczne, jej eliminację.
Zatrzymanie zęba siódmego często współistnieje z występowaniem nie tyle zmian patologicznych, ile przeszkody w torze wyrzynania w postaci zatrzymanego zęba ósmego. W 1973 roku van Hoof jako pierwszy opisał przypadek zatrzymania dwóch zębów trzonow...
