Dioda elektroluminescencyjna, dioda świecąca (ang. light-emitting diode, LED), zwana potocznie ledem, jest zaliczana do półprzewodnikowych przyrządów optoelektronicznych, emitujących promieniowanie zależnie od typu w zakresie światła widzialnego, podczerwieni lub ultrafioletu. Do produkcji weszła w latach 60. XX wieku w formie opracowanej przez amerykańskiego inżyniera Nicka Holonyaka jr. uważanego przez wiele lat za jej wynalazcę. Jednak na emitowanie światła przez diody ostrzowe zwracał uwagę już w latach 20. XX wieku w swoich publikacjach radziecki technik radiowy Oleg Łosiew. W botanice diody LED zostały po raz pierwszy zastosowane w 1950 roku przez NASA w badaniach nad ich użyciem do stymulacji wzrostu roślin w kosmosie.

W zależności od konstrukcji mogą emitować promieniowanie w szerokim lub bardzo wąskim zakresie i o każdej barwie światła z niską energią, rzędu od miliwatów do maksymalnie kilku watów. Cechy emitowanego promieniowania są specyficzną właściwością określonej diody. Jednak wszystkie emitują światło termiczne, nienagrzewające tkanek, a jedynie pobudzające ich aktywność biologiczną, dzięki czemu zabiegi, poza efektem terapeutycznym, są przyjemne i bezpieczne dla pacjentów.

Istnieje wiele badań i publikacji potwierdzających skuteczność terapii światłem LED. Ale o jej powodzeniu nadal jednak decydują: jakość sprzętu, dobór odpowiednich parametrów zabiegowych oraz doświadczenie operatora. Niewłaściwy dobór parametrów b...