Chirurgia stomatologiczna
Torbiel korzeniowa szczęki – opis przypadku
Dr n. med. Olga Preuss1
Lek. dent. Magda Aniko-Włodarczyk1
Dr n. med. Grzegorz Trybek2
Torbiel (z greckiego kýstis, pęcherz)[1] według definicji Kramera oznacza jamę kostną wypełnioną materiałem płynnym, półpłynnym lub gazem. W piśmiennictwie wyróżnia się torbiele prawdziwe (cystis vera), mające torebkę wysłaną nabłonkiem, oraz rzekome (cystis spuria), które mimo że również są zbiornikiem treści płynnej lub półpłynnej, torebki wysłanej nabłonkiem nie mają. Należy zwrócić uwagę, że obszar szczękowo-twarzowy jest regionem anatomicznym, w którym często dochodzi do powstawania tego typu zmian. Powoduje to duża ilość resztek nabłonkowych znajdujących się w kościach szczęk. Szkliwo zębów jest tkanką pochodzącą z ektodermy, a pozostałości epithelium mogą utrzymać się po zakończeniu procesu odontogenezy.[2]
Torbiel korzeniowa (cystis radicularis) jest najczęściej występującą torbielą prawdziwą kości szczękowych. Odsetek jej występowania szacuje się na 50,2. Lokalizuje się przeważnie w obrębie zębów przednich szczęki, zaraz po zębach trzonowych żuchwy.[3] Proces powstania torbieli korzeniowej przebiegający w trzech fazach zaprezentowano na rycinie 1.[4]
Początek formowania torbieli jest wynikiem działania produktów przemian metabolicznych komórek bakteryjnych oddziałujących na elementy morfotyczne układu odpornościowego, co inicjuje proces resorpcji kości i proliferację nabłonka. Zwiększanie obję...
Wybór właściwego postępowania powinien być podyktowany kilkoma czynnikami: rozmiarem zmiany, jej lokalizacją, bliskością struktur anatomicznych czy zniszczeniem struktur zębowych. Prowadzone leczenie należy zaplanować na podstawie kompromisu pomiędzy usunięciem zmiany patologicznej a minimalnie inwazyjnym zabiegiem.[7-10]
