Program edukacyjny
Usunięcie zatrzymanego kła w zanikłej żuchwie u pacjenta geriatrycznego jako przygotowanie przedprotetyczne
Dr n. med. Olga Preuss1
Dr n. med. Magda Aniko-Włodarczyk1
Lek. dent. Joanna Jarzęcka1
Dr hab. med. Grzegorz Trybek2
Pacjenci geriatryczni, u których istnieje konieczność usunięcia zatrzymanych zębów, coraz częściej zgłaszają się do poradni chirurgicznych. Przyczyną są najczęściej dolegliwości bólowe lub chęć wykonania uzupełnień protetycznych. Ze względu na rozwiniętą diagnostykę radiologiczną istnieje możliwość odpowiedniej wizualizacji położenia zęba, który ma być poddany zabiegowi.
Zębem zatrzymanym określany jest ząb, który ma prawidłowo rozwinięte wierzchołki korzeni, lecz nie uległ wyrznięciu w przewidywanym dla niego czasie. Wyróżnia się zatrzymanie całkowite, gdy ząb przykryty jest tkanką kostną, lub częściowe, gdy korona zęba ma kontakt z jamą ustną. Najczęściej zatrzymaniu ulegają trzecie zęby trzonowe, dużo rzadziej spotyka się zatrzymane kły – odsetek ich występowania wśród górnych zębów szacuje się na 1-3 proc.[1,2] W żuchwie zjawisko to spotykane jest zdecydowanie rzadziej, w literaturze częstość szacowana jest na 0,35 proc.[3] Wśród przyczyn powodujących retencję kłów wyróżniamy m.in.:
- mechaniczną przeszkodę drogi wyrzynania,
- niewystarczającą ilość miejsca w łuku zębowym,
- przedwczesną utratę zębów i zmiany ich wielkości (tab. 1).[3]
