Pedodoncja
Aktualne zalecenia dotyczące profilaktyki próchnicy u dzieci od drugiego do szóstego roku życia
Lek. dent. Dagmara Piesiak-Pańczyszyn1
Dr n. med. Alina Wrzyszcz-Kowalczyk1
Dr n. med. Katarzyna Jankowska1
Lek. dent. Magda Giers-Kryczenkow2
Autorki przedstawiają najnowsze zalecenia i wskazania dla stomatologów odnośnie do zapobiegania chorobie próchnicowej u dzieci między 2. a 6. r.ż.
Wyniki badań monitoringowych przeprowadzonych w 2015 roku wykazały, że próchnica zębów dotyczy ponad połowy polskich dzieci w wieku 3 lat (53,8 proc.), a odsetek dzieci w wieku 5 lat bez próchnicy nie przewyższa 20 proc. Badania kwestionariuszowe wskazują, że 60 proc. matek trzylatków w ogóle nie odwiedzało stomatologa ze swoim dzieckiem. W kontekście porównawczym z badań przeprowadzonych w 2009 i 2015 roku wynika, że stan zdrowia jamy ustnej u trzylatków nie uległ poprawie. Dzieci w wieku 6-7 lat mają średnio ponad pięć zębów dotkniętych chorobą próchnicową, a ich rówieśnicy w krajach skandynawskich – tylko od jednego do dwóch zębów.[1,2]
Próchnica wczesnego dzieciństwa (ECC, early childhood caries) to obecność jednego lub większej liczby zębów z próchnicą, usuniętych z jej powodu lub wypełnionych u dziecka przed ukończeniem 6. r.ż. W wyniku zaniechania leczenia próchnicy destrukcja twardych struktur zęba doprowadza do infekcji bakteryjnej miazgi komorowej, a następnie kanałowej, zęby zaś objęte zapaleniem miazgi mogą się stać ogniskiem zapalnym. Jama ustna jest uznawana za pierwotne miejsce ognisk zapalnych. Badania pokazały, że umiejscowienie źródeł wysiewu drobnoustrojów chorobotwórczych w 80 proc. znajduje się w obszarze głowy, a w tym właśnie ponad 90 proc. obejmuje jamę ustną.[3]
