Program edukacyjny

Odbudowa zachowawcza kła górnego po leczeniu endodontycznym z wykorzystaniem wkładu z włókna szklanego

Lek. dent. Paulina Bulwicka1

Lek. dent. Danuta Lesak1

Dr hab. med. Izabela Strużycka2

1Mazowieckie Centrum Stomatologii w Warszawie, Poradnia Ogólnostomatologiczna

2Kierownik Zakładu Stomatologii Zintegrowanej WUM

Adres do korespondencji: Lek. dent. Paulina Bulwicka, e-mail: paulina_kaminska@op.pl

Leczenie endodontyczne jest zakończone, gdy ząb zostanie ostatecznie odbudowany. Im szybciej będzie osadzona końcowa odbudowa, tym większe są szanse na sukces leczenia.[1,2]

Rekonstrukcja zębów po leczeniu endodontycznym często wymaga zastosowania wkładów korzeniowych, które stanowią dodatkowy element retencyjny przy odbudowie zrębu przed rekonstrukcją korony. Coraz większe zainteresowanie budzą wkłady koronowo-korzeniowe wzmocnione włóknem szklanym.[3]

Dawniej uważano, że leczenie endodontyczne powoduje wzrost kruchości zębów oraz zwiększone ryzyko ich pęknięcia. Wkłady korzeniowe miały stanowić wzmocnienie zęba.[3] Obecnie wiadomo, że wkłady koronowo-korzeniowe stosuje się głównie w celu powiększenia powierzchni adhezyjnej dla późniejszej odbudowy korony zęba.[4] Osłabienie zęba po leczeniu endodontycznym, zmiana jego właściwości fizyczno-mechanicznych oraz pogorszenie estetyki szkliwa i zębiny wynikają głównie ze znacznej redukcji jego tkanek.[3,4] Największa następuje w wyniku próchnicy lub urazu, szczególnie gdy dochodzi do zniszczenia listewek brzeżnych. Według Reeka następuje wtedy zmniejszenie wytrzymałości mechanicznej zęba o 63 proc. Samo stworzenie dostępu do kanałów korzeniowych jest przyczyną osłabienia struktury zęba o 5 proc.[4] Nadmierne opracowanie kanałów korzeniowych prowadzi do powstania rys i pęknięć, których konsekwencją może być złamanie zęba.[1] Niestety środki służące do płukania kanałów korzeniowych, substancje chelatujące lub wkładki lecznicze również negatywnie oddziałują na wytrzymałość tkanek zęba. Nieznaczny wpływ ma także utrata żywotności miazgi oraz zmiany struktury kolagenu (ok. 14 proc.).[4]

Podczas wyboru sposobu odbudowy korony zęba leczonego endodontycznie należy wziąć pod uwagę sytuację kliniczną w jamie ustnej, a także dostępne protokoły postępowania. Odbudowa zniszczonej korony stanowi nie tylko wstęp do leczenia endodontycznego, ale także chroni system kanałów korzeniowych przed reinfekcją bakterii po jego zakończeniu. Wiele przypadków niepowodzenia leczenia endodontycznego wynika właśnie z nieszczelnej odbudowy.[1,5,9]

Zadaniem uzupełnienia wykonanego po leczeniu endodontycznym jest przywrócenie funkcji, estetyki zęba oraz zapobieganie jego złamaniu. Sposób rekonstrukcji zęba leczonego endodontycznie zależy od wielu czynników. Naumann opracował koncepcję odbudowy ubytków zębów leczonych endodontycznie w zależności od liczby pozostałych ścian zęba (tab. 1).[1]

Wkłady koronowo-korzeniowe z włókna szklanego składają się głównie z ditlenku krzemu (SiO2). Proces ich wytwarzania polega na stopieniu kryształów kwarcu w wysokiej temperaturze (1400-1500°C). Następnie formuje się włókna o średnicy 6-21 um. Szybk...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Opis przypadku

Pacjentka P.L., lat 33, zgłosiła się do gabinetu stomatologicznego w celu leczenia endodontyczego i odbudowy zniszczonego próchnicowo zęba 13. Przeprowadzono jednowizytowe [...]

Podsumowanie

Wkłady koronowo-korzeniowe z włókna szklanego służą do powiększenia powierzchni retencyjnej dla ostatecznej odbudowy korony zęba. Nie wzmacniają zęba leczonego endodontycznie, nie [...]

Do góry