Program edukacyjny

Resorpcja korzeni zębów po leczeniu ortodontycznym – opis przypadku

Lek. dent. Kamila Wagner1

Dr n. med. Joanna Łaszkiewicz2

Dr hab. n. med. prof. nadzw. Elżbieta Bołtacz-Rzepkowska3

1Poradnia Stomatologii Zachowawczej SP ZOZ Centralny Szpital Kliniczny Instytut Stomatologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, kierownik: dr hab. n. med. prof. nadzw. Elżbieta Bołtacz-Rzepkowska
2Zakład Stomatologii Zachowawczej Katedry Stomatologii Zachowawczej i Endodoncji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, kierownik: dr hab. n. med. prof. nadzw. Elżbieta Bołtacz-Rzepkowska
3Kierownik Zakładu Stomatologii Zachowawczej Katedry Stomatologii Zachowawczej i Endodoncji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Adres do korespondencji: Lek. dent. Kamila Wagner, e-mail: kamaurbaniak@gmail.com

Resorpcja korzeni zębów jest często niepożądanym następstwem leczenia ortodontycznego. W większości przypadków jest to proces o niewielkim natężeniu, który nie wywołuje poważnychW większości przypadków jest to proces o niewielkim natężeniu, który nie wywołuje poważnych implikacji klinicznych i nie wymaga leczenia.

Resorpcja zęba (ang. dental resorption) to utrata miękkich oraz twardych tkanek zęba, a także wyrostka zębodołowego w wyniku działania czynników fizjologicznych i patologicznych.[1]

Resorpcja fizjologiczna dotyczy zębów mlecznych. Jest procesem naturalnym i pożądanym, umożliwiającym prawidłowe wyrzynanie zębów stałych. Resorpcja spowodowana czynnikami patologicznymi jest procesem chorobowym, dotyczy zarówno zębów mlecznych, jak i stałych. Polega na uszkodzeniu cementu i zębiny oraz pojawieniu się miejscowego odczynu zapalnego z tkanką ziarninową i komórkami klastycznymi.

Ze względu na lokalizację, resorpcję zębów dzieli się na:

  • Wewnętrzną – rozpoczynającą się w zębinie (od strony jamy zęba) i szerzącą się w kierunku cementu korzeniowego. Ogniska resorpcji mogą pojawić się zarówno w komorze (typ A), jak i w kanale korzeniowym (typ B), z obecną perforacją lub bez niej (typy C i D). Resorpcja wewnętrzna występuje stosunkowo rzadko, najczęściej jest konsekwencją chorób miazgi lub urazu mechanicznego.
  • Zewnętrzną – mającą początek w cemencie korzeniowym, mogącą dotyczyć części wierzchołkowej, środkowej lub przyszyjkowej korzenia. Resorpcja zewnętrzna jest zjawiskiem dość często spotykanym w praktyce klinicznej.


W zależności od głównego czynnika etiologicznego i patogenezy zewnętrzną resorpcję można podzielić na:

  • resorpcję zapalną wierzchołka, towarzyszącą przewlekłym zapaleniom tkanek okołowierzchołkowych,
  • resorpcję zapalną boczną korzenia, towarzyszącą pourazowej martwicy miazgi,
  • resorpcję przyszyjkową,
  • ankylozę i resorpcję zastępczą,
  • resorpcję wywołaną działaniem przewlekłych urazów mechanicznych,
  • resorpcję towarzyszącą chorobom ogólnoustrojowym.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Opis przypadku

Do poradni stomatologicznej zgłosiła się kobieta, lat 30, skierowana przez lekarza prowadzącego celem konsultacji. Rutynowo wykonane zdjęcia rentgenowskie (zdjęcie pantomograficzne i [...]

Dyskusja

Przyłożenie siły ortodontycznej powoduje wystąpienie objawów charakterystycznych dla zapalenia, które podczas przemieszczania zębów może być przyczyną resorpcji korzeni. Korekta położenia zęba [...]

Podsumowanie

Patologiczna resorpcja korzeni spowodowana leczeniem ortodontycznym występuje niepokojąco często. Niektóre źródła[18,19] podają, że dotyczy nawet około 70 proc. pacjentów decydujących się [...]
Do góry