Ortokeratotyczna torbiel zębopochodna w żuchwie

Lek. dent. Emil Sułek1

Lek. dent. Agnieszka Stempniewicz2

1 Wojewódzka Przychodnia Stomatologiczna im. dr. n. med. Zbigniewa Żaka w Krakowie, Konsultacyjna Poradnia Chirurgii Stomatologicznej
2 Uniwersytecka Klinika Stomatologiczna w Krakowie

Adres do korespondencji: Lek. dent. Emil Sułek, e-mail: dr.emil.sulek@gmail.com

W 2017 roku WHO wydała nową klasyfikację guzów głowy i szyi. Zapoznanie się ze zmianami jest dla praktyka bardzo istotne, choćby dlatego, że uznawany za guz przez klasyfikację z 2005 roku rogowaciejąco-torbielowaty guz zębopochodny (KCOT – keratocystic odontogenic tumour) został wprowadzony do kategorii torbieli. I choć na postępowanie lecznicze zmiana ta nie ma wpływu, to z pewnością dla pacjenta różnica między diagnozą „guz” a „torbiel” nie pozostaje bez znaczenia.

Poniższy artykuł podsumowuje zmiany w klasyfikacji WHO w zakresie torbieli rogowaciejącej i przedstawia opis przypadku ortokeratotycznej torbieli zębopochodnej.

Ortokeratotyczna torbiel zębopochodna (Orthokeratinized Odontogenic Cyst, OOC) bardzo często towarzyszy zatrzymanemu zębowi, przez co może być błędnie zdiagnozowana jako torbiel zawiązkowa.

Ze względu na podobne objawy kliniczne i radiologiczne wielu jednostek chorobowych, rozstrzygający jest zawsze wynik badania histopatologicznego. Warunkuje to postawienie prawidłowej diagnozy, a w konsekwencji wdrożenie właściwego leczenia, które różni się dla poszczególnych jednostek chorobowych.

Opis przypadku

Pacjent 57-letni, ogólnie zdrowy, zgłosił się do gabinetu stomatologicznego w celu konsultacji okresowych dolegliwości bólowych o umiarkowanym nasileniu zlokalizowanych w przedniej części żuchwy, trwających od kilku tygodni. Nie zauważył obecnego w badaniu klinicznym wygórowania błony śluzowej w przedsionku jamy ustnej tej okolicy. Pacjent był w stanie ogólnym dobrym, nie przebył urazu części twarzowej czaszki.

Za pomocą badania zewnątrzustnego nie stwierdzono odchyleń od normy, w tym powiększenia regionalnych węzłów chłonnych. W badaniu wewnątrzustnym obecne było wygórowanie trzonu żuchwy w przedsionku jamy ustnej od okolicy zęba 33 do okolicy 43 z objawem uginania kości podczas badania palpacyjnego, o wymiarach 2 x 3,5 cm, które było nieznacznie bolesne w badaniu palpacyjnym. Błona śluzowa pokrywająca wygórowanie w tym miejscu była barwy sinawej (ryc. 1). Wewnątrzustnie obecne były zęby 44, 42, 41, 31, 32 i 33. Za pomocą badania żywotności chlorkiem etylu stwierdzono prawidłową reakcję zębów 44, 42, 32 i 33 oraz brak reakcji ze strony zębów 41 i 31, brak bolesności przy opukiwaniu pionowym i poziomym, nieznaczną ruchomość zębów 31 i 41. Wydano skierowanie na wykonanie zdjęcia ortopantomograficznego, które według relacji pacjenta było jego pierwszym takim zdjęciem w życiu.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Dyskusja

Na podstawie badania klinicznego i radiologicznego w diagnostyce różnicowej brano pod uwagę w pierwszej kolejności: torbiel zawiązkową, ortokeratotyczną torbiel zębopochodną oraz [...]

Do góry