Rzut oka na wytyczne acog
Zahamowanie wzrastania płodu
Commmittee on Practice Bulletins – Obstetrics, ACOG Practice Bulletin No. 134: Zahamowanie wzrastania płodu, maj 2013 (zastępuje Practice Bulletin No. 12, styczeń 2000)
Zahamowanie wzrastania płodu (fetal growth restriction, FGR), znane również jako wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrastania, stanowi często występujące powikłanie ciąży, które wiąże się z bardzo różnymi powikłaniami dla płodu. Wciąż nie ma zgodności co do terminologii, etiologii i kryteriów diagnostycznych zahamowania wzrastania płodu, nie ma też pewności co do optymalnego postępowania ani wyznaczania momentu ukończenia ciąży w przypadku wystąpienia FGR. Kolejne wyzwanie stanowi rozróżnienie między płodem, który jest konstytucjonalnie mały i osiąga swój potencjał wzrostowy, a małym płodem, który nie osiąga tego potencjału z powodu jakiejś patologii. Ten dokument ma na celu omówienie zagadnienia zahamowania wzrastania płodu ze szczególnym zwróceniem uwagi na terminologię, narzędzia diagnostyczne i metody nadzoru oraz wskazówki, jak ocenić moment ukończenia ciąży.
Wykorzystano za zgodą. Prawo autorskie posiada American College of Obstetricians and Gynecologists.
Komentarz
Rozsądne podejście do problemu FGR
Joshua A. Copel, MD
Dr Copel, professor of obstetrics, gynecology, reproductive science, and pediatrics, Yale University School of Medicine, New Haven, Connecticut, członek kolegium redakcyjnego czasopisma Contemporary OB/GYN.
Płody, których wzrastanie jest zahamowane, stanowią kilka zagadek klinicznych. Jak je rozpoznać? Jak odróżnić mały i prawidłowy od małego i nieprawidłowego? Jak z nimi postępować? Kiedy ponad 30 lat temu dostępne stały się tabele oceniające w badaniu USG masę płodu, głównym celem opieki prenatalnej stało się zapobieganie chorobowości i śmiertelności związanej z tym, co było nazywane zahamowaniem wzrastania płodu. Termin „zahamowanie wzrastania” zastąpił termin „opóźnienie wzrastania” z powodu złych skojarzeń ze słowem opóźnienie.
Czynniki ryzyka FGR zwykle dzieli się na matczyne, płodowe i łożyskowe. Tylko niektóre spośród tych czynników można w prosty sposób zmodyfikować, szczególnie nadużywanie szkodliwych substancji. Niektórych czynników ryzyka, takich jak infekcje wrodzone, można do pewnego stopnia unikać, podczas gdy inne plasują się w najtrudniejszej kategorii, która obejmuje również ekspozycję na leki ważne dla stanu zdrowia matki. Niestety, dobra kontrola chorób matczynych, takich jak toczeń rumieniowaty układowy lub nadciśnienie tętnicze, nie zawsze poprawia masę urodzeniową.
