Nowości
Dermatologia: USG pomaga przewidzieć nawrót raka podstawnokomórkowego
Lek. med. Paweł Traczewski
Badanie opublikowane w kwietniowym numerze „Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology” wskazuje, że szczegółowa ocena ultrasonograficzna BCC z uwzględnieniem liczby hiperechogenicznych punktów pomaga w przewidywaniu nawrotów, a także potwierdza rozpoznanie tego częstego nowotworu.
Rak podstawnokomórkowy (BCC), najczęstszy nowotwór skóry u osób rasy białej, cechuje się bardzo niską złośliwością, ale może powodować znaczną destrukcję tkanek. Na negatywny wpływ na wygląd pacjentów wpływa lokalizacja guzów: u 85 proc. rozwijają się one na głowie i szyi. Poważnym problemem klinicznym są nawroty BCC. Ich ryzyko szacowano dotąd na podstawie obrazu histopatologicznego, lokalizacji zmiany (największe w przypadku twarzy) i zakresu pierwotnego zabiegu chirurgicznego.
Badanie USG stosowane jest w ocenie zaawansowania BCC, gdyż pozwala precyzyjnie określić jego granice w tkankach. W celu ustalenia wartości predykcyjnej USG w kontekście nawrotów BCC na Southern Illinois University School of Medicine przeprowadzono badanie retrospektywne.
Analiza obejmowała 31 przypadków pacjentów z potwierdzonym BCC, u których przed wycięciem zmiany przeprowadzono badanie USG z wizualizacją i przeliczeniem hiperechogenicznych punktów wewnątrz guza. Następnie zestawiono wyniki badań obrazowych z podtypami histopatologicznymi wskazującymi na niskie bądź wysokie ryzyko nawrotu. Hiperechogeniczne punkty stwierdzono w zmianach u wszystkich pacjentów. Większa liczba punktów była obecna w przypadku wariantów histopatologicznych BCC cechujących się wysokim ryzykiem nawrotów: mikroguzkowym i włókniejącym, a także rzekomotwardzinowym. Wykazano statystycznie istotną różnicę w liczbie hiperechogenicznych punktów w odniesieniu do niskiego (średnio 5,5 punktu) bądź wysokiego (średnio 8) ryzyka nawrotu. Przyjęta granica odcięcia, siedem lub więcej hiperechogenicznych punktów, cechuje się 79-proc. czułością i 53-proc. specyficznością w określaniu podtypów BCC odznaczających się wysokim ryzykiem nawrotów.