Czysta, niedokrwienna forma stopy cukrzycowej jest najrzadszą przyczyną tego schorzenia – dotyczy 5% pacjentów ze stopą cukrzycową. Czterokrotnie częściej występują formy mieszane, w których niedokrwienie jest przyczyną częściową. Wynika stąd, że rewaskularyzacja może przynieść poprawę u 1/4 chorych ze stopą cukrzycową i choć zazwyczaj jest jedynie wstępem do złożonego, wielokierunkowego procesu terapeutycznego, to ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia korzystnego efektu końcowego.

CELE ARTYKUŁU

Po przeczytaniu artykułu Czytelnik powinien:

• znać metody leczenia endowaskularnego stopy cukrzycowej

• umieć rozpoznać przypadek wymagający skierowania chorego do leczenia endowaskularnego

Cukrzyca przyspiesza proces miażdżycowy i tempo wapnienia ścian tętnic. W krytycznym niedokrwieniu kończyn wikłającym cukrzycę najczęściej stwierdza się zmiany zarostowe w obrębie tętnic udowej powierzchownej lub podkolanowej oraz tętnic goleni i stopy – są to zazwyczaj długoodcinkowe niedrożności tętnic. W 1/4 przypadków niedrożna jest tętnica udowa lub podkolanowa i wszystkie trzy osiowe tętnice goleni – piszczelowe oraz strzałkowa.^1,2 Nieco częstsza jest forma, w której jedno z wymienionych wyżej naczyń jest drożne, a pozostałe zamknięte (ryc. 1).

U połowy pacjentów zmianom tym towarzyszą zwężenie lub niedrożność tętnic stopy. Niezbyt częstym, ale dość typowym dla cukrzycy obrazem jest zamknięcie tętnic poniżej kolana z pozostawieniem prawidłowo drożnych (choć mających zazwyczaj zwapniałe ściany) tętnic biodrowych, udowych i podkolanowej. W przypadku tej formy rokowanie jest najgorsze. Dla cukrzycy charakterystyczne jest bardzo słabo rozwinięte krążenie oboczne.