Badania
CAD/CAM a precyzja wykonania stałych uzupełnień protetycznych
Lek. dent. Barbara Ryba
Pod lupą badaczy z Brazylii znalazła się dokładność dopasowania implant-łącznik
Ważnym problemem klinicznym w leczeniu implantoprotetycznym jest uzyskanie osseointegracji i długoczasowe utrzymanie uzupełnień protetycznych. Wydaje się, że sukces terapeutyczny w dużym stopniu zależy również od pasywnego dopasowania pomiędzy wszczepem, łącznikiem i podbudową. Materiały i metody wykorzystywane w tworzeniu prac implantoprotetycznych mogą mieć wpływ na ich zniekształcenie i złe dopasowanie, a co za tym idzie – przyczyniać się do powodzenia lub niepowodzenia zastosowanej terapii
Obecnie wykorzystywane są różne technologie wykonywania podbudów prac implantoprotetycznych. Wybierać można m.in. pomiędzy: tradycyjnym odlewaniem w całości, odlewaniem i spawaniem laserowym, odlewaniem i obróbką elektroerozyjną oraz różnymi systemami frezowania (w tym opierającymi się o technologię CAD/CAM). Najdłuższą tradycję ma technika odlewnicza, jednak jako interesującą alternatywę podaje się właśnie system CAD/CAM, który umożliwił wykonywanie podbudów z tytanu, stopów kobaltowo-chromowych i cyrkonu. Jest to o tyle ważne, że jakkolwiek stopy metali szlachetnych nadal są uważane za najlepsze, to jednak ich minus stanowią wysokie koszty. Z kolei stopy kobaltowo-chromowe cieszą się coraz większą popularnością ze względu na przystępną cenę oraz możliwość stosowania w różnorodnych technologiach. Zwiększające się wymagania estetyczne pacjentów sprawiają, że coraz częściej wykorzystywanym materiałem staje się cyrkon. Dodatkowymi atutami cyrkonu są też jego biokompatybilność, zmniejszona adhezja bakterii, korzystne właściwości chemiczne oraz wysoka wytrzymałość na zginanie.
