Chirurgiczna korekta podłoża protetycznego jako pierwszy etap leczenia

U pacjentów długo użytkujących protezy osiadające obserwujemy zniekształcenia pola protetycznego powstające jako efekt zaniku podłoża kostnego oraz przerostów błony śluzowej.
Najczęstszymi zmianami o charakterze rozrostowym w obrębie jamy ustnej są fałdy włókniste, które powstają na skutek długo użytkowanych ruchomych uzupełnień protetycznych o nieprawidłowo ukształtowanym pobrzeżu. Typową przyczyną powstawania fałdów włóknistych są protezy natychmiastowe, które nie zostały w odpowiednich odstępach czasu podścielone, a następnie wymienione na nowe.
Z kolei u pacjentów, którzy użytkują górną protezę całkowitą przy zachowanych własnych zębach przednich w żuchwie i nieuzupełnionych brakach skrzydłowych, dochodzi do zaniku kości wyrostka zębodołowego w przednim odcinku szczęki połączonego z powstaniem ruchomego wyrostka zębodołowego. Tkanki miękkie wypełniają wolną przestrzeń między obniżającym się podłożem kostnym a płytą protezy. Przedsionek jamy ustnej ulega spłyceniu, a proteza z czasem całkowicie traci stabilizację i retencję