prof. dr hab. n. med. Zbigniew Gąsior

Szanowni Państwo,

Koleżanki i Koledzy!

Przekazujemy w Wasze ręce przedświąteczne wydanie „Kardiologii po Dyplomie”, w którym zamieściliśmy artykuły z szerokiego zakresu tematycznego, obejmującego m.in. lipidologię, kardioonkologię, kardioneurologię, stenozę aortalną. Jako temat numeru została wybrana hipercholesterolemia. Wśród powodów uznania tej problematyki za szczególnie ważną należy wymienić z jednej strony rozpowszechnienie zaburzeń lipidowych w populacji oraz ich znaczenie rokownicze, z drugiej – nowe możliwości skutecznej terapii tego typu zaburzeń, wspierane przez program Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) leczenia hipercholesterolemii, skierowany do osób bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego. Artykuł, którego autorami są dr Marcin Syzdół i dr hab. Maciej Haberka ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach, zawiera opis wytycznych Polskiego Towarzystwa Lipidologicznego, prezentuje populacje chorych z hipercholesterolemią rodzinną oraz z bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym, a także nowe możliwości leczenia z uwzględnieniem stosowania statyn, ezetymibu, inhibitorów PCSK9 i inklisiranu, wraz z dokładnym opisem wymogów dotyczących kwalifikacji pacjentów do programu lipidowego NFZ. O terapii łączonej zaburzeń lipidowych z wykorzystaniem rosuwastatyny i ezetymibu piszą również w tym wydaniu lek. Maria Łukasiewicz i prof. Artur Mamcarz z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

W numerze umieszczono ponadto dwa artykuły z dziedziny kardioonkologii. W pierwszym z nich prof. Ewa Lewicka i dr Grzegorz Sławiński z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego przedstawiają najważniejsze elementy obszernych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) z 2022 r. dotyczących tego zagadnienia. W drugim lek. Agata Ogłoza z Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku omawia diagnostykę i leczenie niedokrwistości, która może wynikać zarówno z samej choroby nowotworowej, jak i stanowić skutek stosowanej chemioterapii.

Kontrowersyjny temat – czy zamykać przetrwały otwór owalny (PFO – patent foramen ovale) po udarze niedokrwiennym o nieustalonej etiologii, czy unikać jego zamykania – został rozstrzygnięty na podstawie wyników badań klinicznych na korzyść zamykania PFO. Prof. Aleksander Araszkiewicz z Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu prezentuje zasady kwalifikacji, przeprowadzania zabiegu oraz postępowania po zamknięciu PFO.

Stenoza aortalna należy do najczęstszych wad zastawkowych, a różnorodność jej postaci hemodynamicznych jest przyczyną trudności w kwalifikacji pacjentów do zabiegu operacyjnego. Stenoza niskogradientowa, niskoprzepływowa wymaga szczególnej diagnostyki w celu stwierdzenia ciężkiego zwężenia dla wskazań operacyjnych. Ten temat został opracowany przez zespół z Narodowego Instytutu Kardiologii w Warszawie-Aninie (lek. Anna Stec-Gola, dr Patrycjusz Stokłosa, prof. Tomasz Hryniewiecki).

Życzę Państwu spokojnych Świąt Bożego Narodzenia oraz zadowolenia i realizacji planów w nadchodzącym 2024 roku.