Koronarografia
Ciężka AS i współistniejąca wielonaczyniowa CAD a optymalny czas rewaskularyzacji
lek. Karol Kasprzycki
dr n. med. Renata Rajtar-Salwa
prof. dr hab. n. med. Stanisław Bartuś
- Współistnienie stenozy aortalnej (AS) i choroby niedokrwiennej serca (CAD) – konsekwencje kliniczne
- Wskazania do rewaskularyzacji oraz wybór jej właściwej metody w przywołanej grupie pacjentów
- Opis przypadku z własnej praktyki
Opis przypadku
Kobieta 77-letnia, niepaląca, z nadciśnieniem tętniczym, zaburzeniami gospodarki lipidowej, rozpoznaną cukrzycą typu 2 (w trakcie insulinoterapii) zgłosiła się do poradni kardiologicznej z powodu występującego od kilku miesięcy bólu w klatce piersiowej, który pojawiał się podczas wysiłku – klasa czynnościowa CCS (Canadian Cardiovascular Society) II. Dolegliwościom dławicowym towarzyszyła duszność wysiłkowa w klasie NYHA (New York Heart Association) II.
W badaniu przedmiotowym z nieprawidłowości stwierdzono: otyłość (wskaźnik masy ciała [BMI – body mass index] 36 kg/m2), szmer skurczowy nad zastawką aortalną o głośności 5/6 w skali Levine’a, który promieniował obustronnie do tętnic szyjnych, nad polami płucnymi pojedyncze trzeszczenia przypodstawne. Badanie elektrokardiograficzne wykazało: rytm zatokowy miarowy 60/min, pośrednią oś serca, cechy przerostu mięśnia sercowego z wtórnymi zmianami odcinka ST-T w odprowadzeniach V5-V6. W badaniu echokardiograficznym (ryc. 1A, B) stwierdzono: zachowaną frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF – left ventricular ejection fraction = 50%), odcinkowe zaburzenia kurczliwości oraz ciężkie zwężenie zastawki aortalnej (pole powierzchni zastawki [AVA – aortic valve area] = 0,7 cm2).
