Etiopatogeneza
Trądzik dorosłych kobiet – badanie pilotażowe
Mgr Anna Słomian1
Dr hab. med. Beata Bergler-Czop2
Lek. med. Anna Stańkowska3
Znaczny wzrost liczby pacjentek po 30. r.ż. z ciężką postacią trądziku (acne vulgaris) stał się przedmiotem zainteresowania specjalistów nie tylko z dziedziny dermatologii, ale również ginekologów, endokrynologów oraz psychologów.
W artykule autorki podjęły problem etiopatogenezy acne, bazując na badaniu przeprowadzonym w Klinice Dermatologii w Katowicach w grupie 44 kobiet z rozpoznaniem trądziku. Autorki skupiły także uwagę na wpływie czynników natury psychologicznej na etiologię acne.
Acne vulgaris to najczęściej diagnozowana dermatoza u chorych pomiędzy 11. a 30. r.ż. Schorzenie powszechnie kojarzone z okresem dojrzewania dotyczy ok. 80 proc. osób w tej grupie wiekowej, a uwzględniając ogniska mało nasilone – 100 proc. ludzi młodych. Zmiany, które zazwyczaj pojawiają się u nastolatków, z czasem ustępują. Zdarzają się jednak przypadki utrzymywania się procesu chorobowego powyżej 40. r.ż.
W ostatniej dekadzie obserwujemy znaczny wzrost liczby pacjentek powyżej 30. r.ż. z nasilonym acne vulgaris, które szukają pomocy u specjalisty. Badania dowodzą, że 13-17 proc. kobiet dorosłych ma nasilone zmiany o charakterze trądziku zwykłego, u 24 proc. kobiet dorosłych zaobserwowano trądzik fizjologiczny związany z wahaniami hormonalnymi w przebiegu cyklu miesięcznego. O przewlekłym charakterze tego schorzenia świadczą:
- widoczny wzorzec nawrotów,
- przedłużony okres występowania choroby,
- okresy zaostrzeń zmian,
- powolny początek,
- konsekwencje psychologiczne i społeczne.
Obecnie wiemy, że trądzik pospolity jest przewlekłą dermatozą zapalną dotyczącą okolic łojotokowych, szczególnie klatki piersiowej, twarzy i pleców. Morfologia kliniczna u dorosłych jest nieco inna i obejmuje:
- 1/3 dolnej części twarzy,
- szyję,
- górną część klatki piersiowej i pleców, tzw. strefa U.
U pacjentów dorosłych zmiany skórne są bardziej zapalne, nacieczone w porównaniu z młodszą grupą wiekową. Pojawia się mniej zaskórników, typowe są przebarwienia pozapalne. W większości wypadków przebieg jest łagodny lub średnio nasilony (ryc. 1, 2).
U kobiet choroba może mieć charakter przewlekły, uporczywy (u 80 proc. pacjentów jest to kontynuacja z okresu młodzieńczego) lub może być schorzeniem o późnym początku (u 20 proc. pierwszy wysiew po 25. r.ż.). Tzw. trądzik „na brodzie” i wokół ust (zmiany naciekowe, zaostrzenie przed miesiączką) uważany jest za fizjologię. Możemy mieć także do czynienia z tzw. trądzikiem „sporadycznym” (bez związku z cyklem miesięcznym).[1]
