Standardy

Postępy w leczeniu insulinami bazalnymi

Prof. dr hab. med. Małgorzata Szelachowska

Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersytet Medyczny w Białymstoku

Adres do korespondencji: Prof. dr hab. med. Małgorzata Szelachowska, Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Chorób Wewnętrznych, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku, Ul. J. Kilińskiego 1, 15-089 Białystok

Pomimo upływu prawie 80 lat nadal poszukiwana jest idealna insulina bazalna. Ostatnie dziesięciolecie jest tego dobrym przykładem. W ciągu tych lat opracowano nowe preparaty insulin, nie wszystkie jeszcze dostępne na rynku: glargina U300, degludek, PEG-ylowana insulina lispro (LY2605541), insuliny biopodobne, połączenie insuliny bazalnej degludek z insuliną aspart oraz insuliny degludek z liraglutydem czy glarginy z liksyzenatydem.


Insulina glargina U300

Długodziałający analog insuliny ludzkiej – glargina U300 (300U/ml), tak jak klasyczna insulina glargina (100U/ml), wytwarzana jest metodą rekombinacji DNA w komórkach Escherichia coli. Cząsteczka jest identyczna jak klasycznej glarginy. W porównaniu z insuliną ludzką występuje tu zamiana w pozycji 21 łańcucha A insuliny kwasu asparaginowego na glicynę oraz dodanie w pozycji 31 i 32 łańcucha B argininy (GlyA21ArgB31BrgB32). Ta budowa cząsteczki wpływa na bardziej stabilną strukturę heksameru.

Glargina słabo rozpuszcza się w obojętnym pH, ale całkowicie w kwaśnym pH roztworu do wstrzykiwań preparatu (pH 4). Po wstrzyknięciu do tkanki podskórnej kwaśny roztwór jest neutralizowany, powstaje mikroprecypitat. Uwalniane z niego w sposób ciągły małe ilości insuliny umożliwiają utrzymanie na stałym poziomie przewidywalnego stężenia leku przez dłuższy czas. Właśnie ze względu na odmienny punkt izoelektryczny dochodzi do precypitacji w miejscu wstrzyknięcia, co jest formą depot i powoduje powolne przenikanie do krwi. Pozwala to na 24-godzinne, stabilne, równomierne utrzymanie podstawowego stężenia insuliny.

Ten długodziałający, bezszczytowy analog podawany raz na dobę powoduje podobne lub większe obniżenie HbA1c w porównaniu z insuliną NPH, lepszą kontrolę glikemii na czczo, znacząco mniej hipoglikemii ogółem i nocnych oraz istotnie mniejszy przyrost masy ciała.

Glargina U300 została zarejestrowana w Polsce w 2015 roku. Budowa i metabolizm glarginy klasycznej i U300 jest taki sam. Średnie poziomy minimalne metabolitu M1 po podaniu pierwszej dawki i w stanie równowagi, czyli po kilku dniach stosowania, są zbliżone.

W nowej formie glargina U300 oferuje dodatkowe korzyści farmakokinetyczne i farmakodynamiczne w porównaniu z klasyczną insuliną glarginą. Jest to insulina o stężeniu 300 j./ml, co powoduje redukcję objętości o 2/3 oraz zmniejszenie o połowę powierzchni depot i szybkości uwalniania. Dlatego glargina U300 ma łagodny i wydłużony profil farmakokinetyczny i farmakodynamiczny w porównaniu z klasycznym analogiem. Przekłada się to na niską zmienność dobową i niemal równomierną aktywność w ciągu całej doby.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Insulina biopodobna do glarginy

Lek biopodobny to lek biologiczny podobny do już istniejącego (referencyjnego) leku biologicznego. Według Public Health Service „nie ma istotnych klinicznych różnic [...]

Insulina degludek

Insulina degludek to nowy, ultradługodziałajacy analog insuliny bazalnej otrzymywany z Saccharomyces cerevisiae w wyniku rekombinacji DNA. W cząsteczce insuliny degludek została [...]

PEG-ylowana insulina lispro (LY2605541)

PEG-ylowana insulina lispro to nowy bazalny analog insuliny ludzkiej. Jest to cząsteczka insuliny lispro kowalentnie połączona z neutralnym łańcuchem polietylenu glikolu [...]

Mieszanka insulinowa: insulina degludek i insulina aspart (IDegAsp)

Budowa cząsteczkowa insuliny degludek pozwoliła na wyprodukowanie mieszanki insulinowej zawierającej 70 proc. insuliny degludek i 30 proc. insuliny aspart, która została [...]

Mieszanka: insulina bazalna (degludek) i analog GLP-1 (liraglutyd)

Liraglutyd (Lira) to acylowana forma agonisty glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1). Sekwencja aminokwasów w 97 proc. jest podobna do endogennej ludzkiej cząsteczki GLP-1. [...]

Mieszanka: insulina bazalna (glargina) i analog GLP-1 (liksyzenatyd)

Kolejnym połączeniem insuliny bazalnej i analogu GLP-1 typu fixed combination jest preparat łączący stałą dawkę liksyzenatydu – posiłkowego analogu GLP-1 – [...]

Podsumowanie

Kliniczne objawy cukrzycy występują, gdy dochodzi do uszkodzenia połowy komórek β produkujących insulinę. Wyrównanie glikemii można osiągnąć u 50-60 proc. chorych [...]
Do góry