Wprowadzenie

Dynamiczny rozwój kardiologii i nauk pokrewnych wiąże się z rozwojem nowych technologii oraz wprowadzaniem kolejnych grup stosowanych leków, co wymusza powstawanie nadążających za tym procesem standardów postępowania. Jednocześnie rozwój stomatologii otwiera kolejne możliwości terapii chorych z użyciem coraz bardziej zaawansowanych i małoinwazyjnych metod. Niniejszy artykuł stanowi przegląd aktualnych zaleceń dotyczących opieki nad chorym obciążonym kardiologicznie poddawanym zabiegom stomatologicznym.

Przy przygotowaniu pacjenta obciążonego kardiologicznie do zabiegu stomatologicznego należy wziąć pod uwagę, oprócz ryzyka powikłań infekcyjnych, także ryzyko powikłań krwotocznych oraz zakrzepowo-zatorowych związanych z ewentualną modyfikacją dotychczasowego leczenia. Obecnie coraz mniejszą wagę przykłada się do powikłań infekcyjnych w obrębie układu krążenia związanych z procedurą stomatologiczną (infekcyjne zapalenie wsierdzia), natomiast duży nacisk kładzie się na możliwe powikłania zakrzepowo-zatorowe związane z odstawieniem przez chorego dotychczas stosowanych leków [1].

Ryzyko sercowo-naczyniowe towarzyszące zabiegom stomatologicznym

Zabiegi stomatologiczne zasadniczo traktowane są jako drobne zabiegi chirurgiczne. Według Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (European Society of Cardiology, ESC) należą one do grupy zabiegów o małym ryzyku dla chorego, co oznacza, że łączne ryzyko zgonu oraz zawału serca niezakończonego zgonem w okresie 30 dni po interwencji wynosi poniżej 1% [2].

Przed większością zabiegów stomatologicznych wg aktualnych wytycznych ESC nie jest wymagana wysiłkowa ocena wydolności układu krążenia [2]. Wydolność chorego można natomiast ocenić w sposób przybliżony na podstawie wywiadu klinicznego. Chorzy, którzy są w stanie iść szybkim krokiem, wykonywać cięższe prace w domu, wejść na drugie piętro lub tańczyć, mają wydolność wysiłkową powyżej 4 MET, co wiąże się z małym ryzykiem powikłań okołozabiegowych; w tej grupie chorych zabieg może być wykonany planowo.

Zabiegi stomatologiczne wymagające stosowania profilaktyki antybiotykowej

W szczególnej grupie pacjentów obciążonych schorzeniami ogólnymi profilaktyki antybiotykowej wymagają zabiegi stomatologiczne związane z koniecznością manipulacji w obrębie dziąsła, perforacji w obrębie błony śluzowej jamy ustnej oraz manipulacji w okolicy przywierzchołkowej zęba.

Co ważne, stosowania profilaktyki antybiotykowej nie wymaga usuwanie szwów z jamy ustnej, wstrzykiwanie środka znieczulającego w niezakażoną tkankę oraz przebyty uraz obejmujący wargi lub błonę śluzową jamy ustnej. Profilaktyki antybiotykowej nie ...