Wykrywanie i prewencja zespołu kruchości (ang. frailty syndrome) są jednymi z najważniejszych działań mających na celu zapobieganie rozwojowi niepełnosprawności u osób w starszym wieku. Najnowsze doniesienia naukowe sugerują, aby rozszerzyć liczbę ocenianych kryteriów kruchości. Wyniki badań wskazują, że poziom kruchości koreluje z ryzykiem hospitalizacji i zgonu osób starszych.

Dotychczas stosowano dwa rodzaje kryteriów rozpoznawania zespołu kruchości: tzw. fenotyp kruchości (Frailty phenotype – Fried, 2001) i indeks kruchości (Frailty Index – Rockwood, 2007). Pierwszy z nich, uwzględniający pięć kryteriów (ramka – Fenotyp zespołu kruchości), znalazł dość szerokie zastosowanie w ocenie geriatrycznej, podczas gdy drugi, ze względu na złożony charakter, jest stosowany głównie w opracowaniach naukowych. Nowe podejście do problemu proponują naukowcy hiszpańscy, którzy opracowali nowe narzędzie diagnostyczne do rozpoznawania stanu kruchości: The Frailty Trait Scale, czyli skalę cech kruchości.

W skali tej ocenia się siedem domen z wykorzystaniem 12 pomiarów będących biologicznymi przejawami kruchości (ramka). Autorzy proponujący to nowe podejście wskazują, że pozwala ono na lepsze opisanie dynamiki zmian w czasie, od pełnej witalności do stanu kruchości, i być może będzie bardziej przydatne w praktyce niż stosowane dotychczas skale. Znaczenie nowych kryteriów kruchości sprawdzono w grupie 1972 osób starszych w ramach longitudinalnego badania The Toledo Study for Healthy Aging. Po trwającej średnio 3,5 roku obserwacji okazało się, że co czwarta osoba była hospitalizowana, a co dziesiąta zmarła. Te niekorzystne wyniki korelowały z większym nasileniem cech kruchości.