Zaburzenia metaboliczne

Zespół metaboliczny u dzieci i młodzieży

Mieczysław Litwin

Klinika Nefrologii i Nadciśnienia Tętniczego Instytut „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka”, Warszawa 

Adres do korespondencji: dr hab. n. med. prof. nadzw. Mieczysław Litwin Klinika Nefrologii i Nadciśnienia Tętniczego Instytut „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka” al. Dzieci Polskich 20, 04-730 Warszawa e-mail: m.litwin@czd.pl 

Pediatr Dypl. 2013;17(4):37-43

Słowa kluczowe

zespół metaboliczny u dzieci i młodzieży, zaburzenia metaboliczne,
choroba sercowo-naczyniowa, nadciśnienie tętnicze pierwotne, cukrzyca

Wprowadzenie

Związek między otyłością, zaburzeniami metabolicznymi i chorobą sercowo-naczyniową (ChSN) jest znany od prawie 100 lat. Już w pierwszych raportach z badania Framingham Kannel i wsp. opisali zależność między otyłością i towarzyszącymi zaburzeniami metabolicznymi a zachorowalnością i umieralnością z powodu ChSN.1 Dopiero jednak w latach 80. XX wieku Reaven podał patofizjologiczne wytłumaczenie tych zależności i wskazał na centralną rolę hiperinsulinizmu i insulinooporności.2 Pierwszymi nazwami tego zaburzenia były: zespół X, zespół kardiometaboliczny i – obecnie najczęściej stosowana – zespół metaboliczny (ZM). Znaczenie ZM w patogenezie ChSN polega na narażeniu na liczne czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego prowadzące do miażdżycy i arteriopatii nadciśnieniowej. Ponieważ ZM obejmuje zaburzenia wielosystemowe, od początku do jego rozpoznania konieczne było stwierdzenie co najmniej trzech różnych objawów obejmujących zaburzenia metabolizmu węglowodanów w postaci zwiększonego stężenia glukozy lub cukrzycy typu 2; zaburzenia metabolizmu lipidów w postaci zmniejszonego stężenia cholesterolu HDL i/lub zwiększonego triglicerydów (TG); zaburzenia hemodynamicznego, jakim jest podwyższone ciśnienie tętnicze; oraz podstawowego objawu, jakim jest otyłość. Epidemia otyłości i cukrzycy typu 2 oraz dokładniejsze analizy związku między ChSN a dotyczącymi już poziomu populacyjnego zmianami składu ciała wykazały, że istotne znaczenie w patogenezie ZM i jego konsekwencji naczyniowych ma nie tyle otyłość, oceniana jako podwyższony wskaźnik masy ciała (BMI), ale zaburzenie dystrybucji tkanki tłuszczowej oraz stosunek ilości tkanki tłuszczowej do tkanki mięśniowej. Oznacza to, że podstawowym parametrem antropometrycznym mającym znaczenie w rozpoznaniu ZM jest obwód talii, a nie BMI.

Modelem patofizjologicznym ZM i wczesnych etapów rozwoju ChSN jest nadciśnienie tętnicze pierwotne (ntp) u dzieci i młodzieży. NTP ma ścisły związek z ZM, a ze względu na rozpowszechnienie (około 3% populacji w wieku rozwojowym i 30-40% ogólnej populacji dorosłych) badanie związku ZM z ntp u dzieci umożliwia poznanie patogenezy ChSN na jej wczesnych etapach.

Klasyczne już spojrzenie na ZM jako patofizjologiczny opis ChSN w ostatnich latach jednak się zmienia. Coraz częściej opisywane są inne, poza sercowo-naczyniowymi, powikłania otyłości trzewnej i ZM. Do najważniejszych z punktu widzenia zdrowia pub...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Definicja zespołu metabolicznego

<<>>

Epidemiologia ZM u dzieci i młodzieży

Wiedza o częstości występowania ZM u dzieci i młodzieży opiera się na analizach dużych badań epidemiologicznych obejmujących losowo wybrane populacje jednego lub więcej krajów [...]

Patogeneza zespołu metabolicznego

Chociaż dziedziczenie ma istotne znaczenie w odniesieniu do otyłości, to zapadalność na ZM jest tłumaczona przez czynniki genetyczne tylko w 10%. Wskazuje to [...]

Kliniczne konsekwencje ZM u dzieci i młodzieży

Z klinicznego punktu widzenia ZM najściślej łączy się z NTP. Należy jednak zwrócić uwagę, że w ostatniej dekadzie zwiększyła się istotnie częstość innych zespołów [...]

Leczenie zespołu metabolicznego

Podstawowe znaczenie w leczeniu ZM ma postępowanie niefarmakologiczne. Leczenie farmakologiczne ma natomiast zastosowanie w terapii towarzyszących zaburzeń, takich jak nadciśnienie tętnicze, hipertriglicerydemia i hiperurykemia. [...]

Leczenie farmakologiczne

Chociaż poznano kluczowe zaburzenia patofizjologiczne w ZM i, z teoretycznego punktu widzenia, możliwe jest odpowiednie modulowanie insulinowrażliwości, a nawet uruchamianie odpowiednich szlaków metabolicznych, to [...]

Podsumowanie

Zespół metaboliczny dotyczy 1,5-2% nastolatków populacji ogólnej, 15-20% młodocianych z ntp i ponad 20% otyłych. Stopień narażenia na składowe ZM koreluje z masą lewej [...]
Do góry