Zamówienia złożone w dniach 29.04 - 06.05 zostaną wysłane po 06.05. Aby zrekompensować te niedogodności, zamówienia złożone w tym terminie są objęte Majówkową Darmową Dostawą >
Ocena nie powinna być ograniczona do parametrów biometrycznych i medycznych, ale również obejmować wiele innych kwestii, takich jak stabilność sytuacji finansowej chorych, ich status społeczny, styl życia, funkcje poznawcze, motywacja oraz zdolność samodzielnego leczenia. Wizyty, podczas których dokonuje się oceny chorych, będą wymagać dodatkowego czasu na odpowiednie uwzględnienie tych kwestii. Skierowanie pacjenta do licencjonowanego dietetyka mającego doświadczenie w pracy z osobami w starszym wieku chorymi na cukrzycę lub zasięgnięcie opinii takiego specjalisty ułatwi skoordynowanie ważnych żywieniowych aspektów leczenia cukrzycy u osób w podeszłym wieku w różnych środowiskach i warunkach sprawowania opieki. W celu zaspokojenia dodatkowych potrzeb edukacyjnych oraz w razie potrzeby zmodyfikowania planu leczenia żywieniowego dla osiągnięcia wyznaczonych celów konieczne mogą być dodatkowe sesje z licencjonowanym dietetykiem.
Jeżeli potrzeby żywieniowe pacjentów nie są zaspokojone, klinicyści powinni rozważyć strategie eliminacji przeszkód utrudniających realizację przyjętego planu żywienia, w tym czynników medycznych przyczyniających się do osłabionego łaknienia lub małego spożycia, kwestii związanych z niedostatkiem żywności, braku wsparcia społecznego i kontaktów społecznych, a także niemożności przygotowywania posiłków. W razie konieczności klinicyści powinni również rozważyć możliwą potrzebę stosowania u pacjentów suplementacji składników odżywczych lub bardziej liberalnego planu posiłków. Leczenie cukrzycy, w tym plan leczenia żywieniowego, powinno być indywidualizowane w celu uwzględnienia unikatowych okoliczności medycznych, kulturowych, finansowych i społecznych charakteryzujących danego pacjenta niezależnie od jego wieku. Klinicyści muszą niekiedy pełnić bardziej aktywną rolę w eliminowaniu przeszkód i stosowaniu rozwiązań mających na celu poprawę zdolności samodzielnego leczenia osób starszych ze względu na charakterystykę tych chorych oraz częste problemy, przed którymi oni stają.
Różne okoliczności życiowe u osób starszych mogą się szybko zmieniać (np. zdolność poruszania się, sytuacja finansowa, stan zdrowia, utrata małżonka). Klinicyści powinni więc dokonywać ponownych ocen możliwości aktywnego udziału pacjentów w leczeniu podczas systematycznych wizyt kontrolnych. Ponieważ oczekuje się, że udział chorych w leczeniu żywieniowym będzie miał charakter codziennej aktywności, a ponadto ma on zasadnicze znaczenie dla kontroli glikemii, zwłaszcza ten aspekt leczenia wymaga okresowej ponownej oceny i ewentualnych modyfikacji.
Chociaż populacja osób starszych charakteryzuje się większym odsetkiem chorych na cukrzycę niż jakakolwiek inna grupa wiekowa, opublikowano niewiele badań naukowych dotyczących żywienia w tej grupie chorych. Potrzebne są dodatkowe badania, które pozwolą na opracowanie opartych na dowodach naukowych zaleceń dla personelu medycznego dotyczących leczenia żywieniowego, farmakoterapii oraz innych aspektów leczenia cukrzycy w tej coraz liczniejszej populacji pacjentów. Opublikowany w 2012 roku raport ADA dotyczący osób w starszym wieku chorych na cukrzycę pomógł zwrócić uwagę na tę szczególną populację.6 Niezależnie od pojawiających się nowych zaleceń zachęca się klinicystów do zachowania realistycznej perspektywy podczas opracowywania planów leczenia cukrzycy u osób w podeszłym wieku. W ramach optymalnych planów leczenia żywieniowego, podobnie jak w przypadku szerszych planów postępowania w cukrzycy, należy wyznaczać możliwe do osiągnięcia cele, które pozwolą na uzyskanie pożądanych wyników leczenia bez negatywnego wpływu na jakość życia pacjentów lub utrzymanie przez nich dotychczasowego stylu życia.