Okiem lekarza orzecznika
Podstawy orzekania o niezdolności do pracy w diabetologii
Lek. med. Joanna Królak
Cukrzyca jest przyczyną znacznych kosztów bezpośrednich i pośrednich. O kosztach bezpośrednich stanowi głównie wielospecjalistyczne leczenie, a koszty pośrednie wynikają ze zmniejszonej lub utraconej zdolności do pracy i obejmują między innymi: zasiłki chorobowe, świadczenia rehabilitacyjne i świadczenia rentowe.
Zasiłek chorobowy
Zasiłek chorobowy przysługuje osobie, która stała się niezdolna do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Zasiłek ten przysługuje nie dłużej niż przez 182 dni, a w przypadku gruźlicy lub niezdolności do pracy w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Liczba dni zwolnienia lekarskiego z powodu cukrzycy w latach 2009-2013 i wydatki poniesione z tego tytułu przedstawiono w tabelach 1 i 2.
Świadczenie rehabilitacyjne
Jeżeli ubezpieczony wyczerpie okres zasiłkowy i jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy, przysługuje mu tzw. świadczenie rehabilitacyjne – w wymiarze nie dłuższym niż 12 miesięcy. O okolicznościach uzasadniających przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego orzeka lekarz orzecznik lub komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W 2013 roku wydatki na świadczenia rehabilitacyjne z powodu cukrzycy wyniosły 10 107 600 zł. Szczegółowe dane dotyczące wydatków związanych ze świadczeniami krótkoterminowymi (zwolnienia lekarskie i świadczenia rehabilitacyjne) w 2013 roku przedstawia tabela 3.
Renta z tytułu niezdolności do pracy
Pojęcie niezdolności do pracy definiuje Ustawa z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych: niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Ustawa wyróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy: całkowitą i częściową. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Na podstawie Ustawy z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych orzecznictwo lekarskie w Polsce dla potrzeb ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych wykonywane jest przez lekarzy orzeczników i komisje lekarskie ZUS.
Jak wynika z powyższych przepisów prawa, dla stwierdzenia niezdolności do pracy nie wystarczy samo rozpoznanie choroby albo nawet kilku chorób. Zgodnie z Ustawą z 17 grudnia 1998 roku należy ustalić, czy w wyniku następstw istniejących schorzeń do...
