Ocena wychwytu Tc-99m-MIBI, dokonywana na poziomie mikrokrążenia i komórek mięśnia sercowego, jest funkcjonalną oceną istotności zwężeń naczyń wieńcowych i wydolności krążenia obocznego oraz dostarcza informacji o żywotności tkanki w obszarach o zaburzonej kurczliwości (objętych zawałem lub przewlekłym niedokrwieniem). Scyntygrafia perfuzyjna ma dużą wartość diagnostyczną i jest najszerzej zweryfikowaną bezpośrednią metodą oceny ukrwienia. Badania zaburzeń kinetyki LV w echokardiografii, CMR czy CT, są pośrednimi metodami oceny perfuzji, oceniającymi następstwa zaburzeń perfuzji, natomiast badania perfuzji w contrast-ECHO, CMR czy w CT są dotychczas słabo zweryfikowane w zakresie wartości prognostycznej oraz kosztów i zysków. SPECT ma bardzo dużą i najszerzej z wszystkich technik udokumentowaną wartość prognostyczną. GSPECT jest udoskonaloną wersją SPECT, z większą wartością diagnostyczną i prognostyczną. SPECT-CT oferuje dalsze zwiększenie skuteczności diagnostycznej. Główne ograniczenia techniki SPECT wynikają ze względnego – a nie ilościowego – charakteru oceny zaburzeń perfuzji oraz z narażenia na promieniowanie jonizujące.

PET cechuje większa czułość i swoistość wykrywania ChNW niż SPECT oraz dostępność ilościowej oceny regionalnego przepływu krwi w mięśniu sercowym. PET jest techniką referencyjną w identyfikowaniu obszarów o zachowanej żywotności za pomocą oceny zachowanego metabolizmu w mięśniu sercowym – w odróżnieniu do rezonansu magnetycznego, który jest uznany za technikę referencyjną w identyfikowaniu wielkości martwicy. Podstawowym ograniczeniem PET jest wysoki koszt radiofarmaceutyków i konieczność posiadania cyklotronu w bezpośrednim pobliżu (nie dotyczy Rb-82 pochodzącego z generatora strontowego i F-18-FDG o stosunkowo długim okresie półrozpadu). Poza tym metoda ta, podobnie jak SPECT, wykorzystuje promieniowanie jonizujące i niesie ze sobą określone (choć małe) ryzyko dla pacjenta.

Piśmiennictwo

1. Chełstowska S, Małek ŁA, Miłosz B, et al. Część III. Rezonans magnetyczny serca i naczyń (s.120-244). W: Nieinwazyjne metody obrazowania w diagnostyce choroby niedokrwiennej serca. Rużyłło W, Kępka C, Kruk M, et al. (red.). Medical Tribune Polska, Warszawa 2009.

2. Schwitter J, Arai AE. Assessment of cardiac ischaemia and viability: role of cardiovascular magnetic resonance. Eur Heart J 2011; 32: 799-809.

3. Schwitter J, Wacker C, van Rossum A, et al. MR-IMPACT: comparison of perfusion-cardiac magnetic resonance with single-photon emission computed tomography for the detection of coronary artery disease in a multicenter, multivendor, randomized trial. Eur Heart J 2008; 29: 480-489.

4. Greenwood JP, Maredia N, Younger JF, et al. Cardiovascular magnetic resonance and single-photon emission computed tomography for diagnosis of coronary heart disease (CE-MARC): a prospective trial. Lancet 2012; 379: 453-460.

5. Schinkel AF, Bax JJ, Poldermans D, et al. Hibernating myocardium: diagnosis and patient outcomes. Curr Probabl Cardiol 2007; 32: 375-410.

6. Partington SL, Kwong RY, Dorbala S. Multimodality imaging in the assessment of myocardial viability. Heart Fail Rev 2011; 16: 381-395.

7. Kim RJ, Shah DJ. Fundamental concepts in myocardial viability assessment revisited: when knowing how much is „alive” is not enough. Heart 2004; 90: 137-140.

8. Kim RJ, Wu E, Rafael A, et al. The use of contrast-enhanced magnetic resonance imaging to identify reversible myocardial dysfunction. N Engl J Med 2000; 343: 1445-1453.

9. Kaandorp TA, Lamb HJ, van der Wall EE, et al. Cardiovascular MR to access myocardial viability in chronic ischaemic LV dysfunction. Heart 2005; 91: 1359-1365.

10. Sicari R, Nihoyannopoulos P, Evangelista A, et al. Stress echocardiography expert consensus statement European Association of Echocardiography (EAE). Eur J Echocardiogr 2008; 9: 415-437.

11. Senior R, Becher H, Monaghan M, et al. Contrast echocardiography: evidence-based recommendations by European Association of Echocardiography. Eur J Echocardiogr 2009; 10: 194-212.

12. Voigt J-U, Exner B, Schmiedehausen K, et al. Strain-rate imaging during dobutamine stress echocardiography provides objective evidence of inducible ischemia. Circulation 2003; 107: 2120-2126.

13. Nihoyannopoulos P, Vanoverschelde Jl. Myocardial ischaemia and viability: the pivotal role of echocardiography. Eur J Echocardiogr 2011; 32: 810-819.

14. Lieberman A, Weiss J, Jugdutt B, et al. Two-dimensional echocardiography and infarct size: relationship of regional wall motion and thickening to the extent of myocardial infarction in dog. Circulation 1981; 63: 739-746.

15. Armstrong W. „Hibernating” myocardium: asleep or part dead? J Am Coll Cardiol 1996; 28: 530-535.

16. Bansal M, Jeffriess L, Leano R, et al. Assessment of myocardial viability at dobutamine echocardiography by deformation analysis using tissue velocity and speckle-tracking. J Am Coll Cardiol Cardiovasc Imaging 2010; 3: 121-131.

17. Cheitlin MD, Armstrong WF, Aurigemme GP, et al. ACC/AHA/ASE 2003 guidelines update for the clinical application of echocardiography: summary article. J Am Coll Cardiol 2003; 42: 954-968.

18. Geleijnse ML, Krenning BJ, Nemes A, et al. Incidence, pathophysiology, and treatment of complications during dobutamine-atropine stress echocardiography. Circulation 2010; 121: 1756-1767.

19. Hendel RC, Berman DS, Di Carli MF, et al. ACCF/ASNC/ACR/AHA/ASE/SCCT/SCMR/SNM: 2009 appropriate use criteria for cardiac radionuclide imaging. Circulation 2009; 119: e561-e587.

20. Cerqueira MD, Weissman NJ, Dilsizian V, et al. Standardized myocardial segmentation and nomenclature for tomographic imaging of the heart: a statement for healthcare professionals from the Cardiac Imaging Committee of the Council on Clinical Cardiology of the American Heart Association. J Nucl Cardiol 2002; 9: 240-245.

21. Hesse B, Tagil K, Cuocolo A, et al. EANM/ESC procedural guidelines for myocardial perfusion imaging in nuclear cardiology. Eur J Nucl Med Mol Imaging 2005; 32: 855-897.

22. Holly TA, Abbott BG, Al.-Mallah M, et al. ASNC imaging guidelines for nuclear cardiology procedures: single photon-emission computed tomography. J Nucl Cardiol 2010; 17: 941-973.

23. Wijns W, Kolh P, Danchin N, et al. Guidelines on myocardial revascularization. The Task Force on myocardial revascularisation of the European Society of Cardiology (ESC) and the European Association for Cardio-Thoracic Surgery (EACTS). Eur Heart J 2010; 31: 2501-2555.

24. Underwood SR, Anagnostopoulos C, Cerqueira M, et al. Myocardial perfusion scintigraphy: the evidence. Eur J Nucl Med Mol Imaging 2004; 31: 261-291.

25. Flotats A, Knuuti J, Gutberlet M, et al. Hybrid cardiac imaging: SPECT/CT and PET/CT. A joint position statement by the European Association of Nuclear Medicine (EANM), the European Society of Cardiac Radiology (ESCR) and the European Council of Nuclear Cardiology (ECNC). Eur J Nucl Med Mol Imaging 2011; 38: 201-212.

26. Lima RSL, Watson DD, Goode AR, et al. Incremental value of combined perfusion and function over perfusion alone by gated SPECT myocardial perfusion imaging for detection of severe three-vessel coronary artery disease. J Am Coll Cardiol 2003; 42: 64-70.

27. Elhendy A, Schinkel A, Bax JJ, et al. Long-term prognosis after a normal exercise stress Tc-99m sestamibi SPECT study. J Nucl Cardiol 2003; 10: 261-266.

28. Hachamovitch R, Hayes S, Friedman JD, et al. Determinants of risk and its temporal variation in patients with normal stress myocardial perfusion scans. What is the warranty period of a normal scan? J Am Coll Cardiol 2003; 41: 1329-1340.

29. Metz LD, Beattie M, Hom R, et al. The prognostic value of normal exercise myocardial perfusion imaging and exercise echocardiography. J Am Coll Cardiol 2007; 49: 227-237.

30. Dakik HA, Howell JF, Lawrie GM, et al. Assessment of myocardial viability with 99mTc-sestamibi tomography before coronary bypass graft surgery. Correlation with histopathology and postoperative improvement in cardiac function. Circulation 1997; 96: 2892-2898.

31. Maes AF, Borgers M, Flameng W, et al. Assessment of myocardial viability in chronic coronary artery disease using technetium-99m sestamibi SPECT. Correlation with histologic and positron emission tomographic studies and functional follow-up. J Am Coll Cardiol 1997; 29: 62-68.

32. Udelson JE, Coleman PS, Metherall J, et al. Predicting recovery of severe regional dysfunction. Comparison of resting scintigraphy with Tl-201 and 99mTc-sestamibi. Circulation 1994; 89: 2552-2561.

33. Kitsiou AN, Srinivasan G, Quyyumi AA, et al. Stress-induced reversible and mild-to-moderate irreversible thallium defects. Are they equally accurate for predicting recovery of regional left ventricular function after revascularisation? Circulation 1998; 98: 501-508.

34. Sciagra R, Bisi G, Santoro GM, et al. Comparison of baseline nitrate technetium-99m sestamibi with rest-redistribution thallium-201 tomography in detecting viable hibernating myocardium and predicting post-revasularisation recovery.J Am Coll Cardiol 1997; 30: 384-391.

35. Dilsizian V, Bacharach SL, Beanlands RS, et al. ASNC imaging guidelines for nuclear cardiology procedures: PET myocardial perfusion and metabolism clinical imaging. J Nucl Cardiol 2009; 16: 651, DOI 10.1007/s12350-009-9094-9.

36. Kajander S, Joutsiniemi E, Saraste M, et al. Cardiac positron emission tomography/computed tomography imaging accurately detects anatomically and functionally significant coronary artery disease. Circulation 2010; 122: 603-613.

37. Al Mallah M, Sitek A, Moore SC, et al. Assessment of myocardial perfusion and function with PET and PET/CT. J Nucl Cardiol 2010; 17: 498-513.

Do góry