Liczne badania wykazały, że cukrzyca (DM – diabetes mellitus) jest odwrotnie skorelowana z ryzykiem raka prostaty (PC – prostate cancer). Jednak nie do końca wiadomo, w jaki sposób DM, a zwłaszcza kontrola glikemii, wpływa na przebieg tej choroby.

Szacuje się, że do 2050 roku całkowita częstość występowania DM (zarówno przypadków zdiagnozowanych, jak i niezdiagnozowanych) osiągnie 21 proc. w populacji dorosłych w Stanach Zjednoczonych, co uczyni cukrzycę jedną z najbardziej rozpowszechnionych przewlekłych chorób w tej populacji.

W małym badaniu wykazano, że mężczyźni z cukrzycą z gorszą kontrolą glikemii (wyższą wartością hemoglobiny glikowanej A_1c [HbA_1c]), którzy przechodzili radykalną prostatektomię (RP – radical prostatectomy), mieli bardziej agresywne nowotwory (wyższy stopień), ale nie zauważono istotnego związku między kontrolą glikemii a ryzykiem nawrotu choroby związanego z antygenem specyficznym dla prostaty (PSA).

W prezentowanym badaniu postawiono hipotezę, że gorsza kontrola glikemii, określona przez wyższe stężenie HbA_1c, koreluje z gorszymi długoletnimi wynikami leczenia wśród mężczyzn przechodzących radykalną prostatektomię z powodu raka prostaty. Aby to sprawdzić, zidentyfikowano mężczyzn z cukrzycą poddawanych RP i oceniono długoterminowe wyniki, stosując HbA_1c jako marker kontroli glikemii.

Autorzy dokonali retrospektywnej analizy danych dotyczących mężczyzn przechodzących RP w latach 2000-2017 w ośmiu szpitalach dla weteranów w USA. Pacjentów z cukrzycą zidentyfikowano na podstawie międzynarodowej klasyfikacji chorób (ICD-9) lub na ...