Stosowanie ryfaksyminy u chorych z IBS-D

W dwóch badaniach przeprowadzonych z randomizacją wykazano niewielkie korzystne działanie w zakresie poprawy konsystencji stolca i zmniejszenia bólu brzucha u chorych leczonych ryfaksyminą. W trzech innych próbach klinicznych z randomizacją wykazano ogólną poprawę u chorych z IBS, niewielką poprawę w zakresie bólu brzucha i zmniejszenia wzdęcia, jednak wyniki były niejednoznaczne m.in. z powodu tylko 2-tygodniowego stosowania leku. Działania niepożądane były minimalne, ale koszt terapii wysoki.

Obecnie ryfaksymina nie jest zatwierdzona przez amerykańską Food and Drug Administration do leczenia biegunkowej postaci zespołu jelita nadwrażliwego, a jedynie sugerowana do stosowania w tym wskazaniu.

AGA zaleca użycie ryfaksyminy u chorych z IBS-D, ale zalecenia te są warunkowe, a jakość dowodów, na podstawie których je sformułowano, średnia.

Stosowanie alosetronu u pacjentów z IBS-D

Wyniki wielu badań wykazały poprawę w zakresie bólu brzucha i innych objawów u chorych z IBS. Rejestrowano niewielką liczbę działań niepożądanych. Jakość dowodów ogranicza jednak sprzeczność doniesień. Alosetron został zarejestrowany przez FDA do stosowania tylko przez kobiety. Zdarzały się groźne powikłania w postaci idiopatycznego, samoistnego, niezależnego od dawki niedokrwiennego zapalenia jelita grubego (1 przypadek na 1000 pacjentolat), dlatego lek został wycofany z rynku, a następnie ponownie wdrożony do sprzedaży, ale w systemie specjalnego programu określonego ryzyka i na odpowiedzialność lekarza.

AGA sugeruje zastosowanie alosetronu u pacjentów z IBS-D w celu złagodzenia objawów ogólnych (warunkowe zalecenia, średnia jakość dowodów).

Podawanie loperamidu u pacjentów z IBS-D

Dostępne dane dotyczące stosowania loperamidu u pacjentów z IBS-D są dość ograniczone, w przeciwieństwie do informacji dotyczących biegunki objawowej. Znane są dane z dwóch starszych prób klinicznych przeprowadzonych z randomizacją w grupie 42 pacjentów. Ich wyniki nie potwierdziły poprawy i złagodzenia objawów IBS. Jakość dowodów dostarczonych przez te badania jest niska z uwagi na zastosowaną metodykę i ograniczoną ilość badanych osób. Ze względu na szerokie zastosowanie leku w innych wskazaniach istnieje wiele dowodów pośrednich na jego skuteczność w łagodzeniu biegunki. Niski koszt leku, jego powszechna dostępność i minimalne działanie niepożądane powodują, że loperamid można uznać za użyteczny w leczeniu IBS-D.

Eksperci AGA sugerują stosowanie loperamidu u chorych z IBS-D, ale rekomendacje są warunkowe, a jakość dowodów, na podstawie których je określono, bardzo niska.

Stosowanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych u pacjentów z IBS

Przegląd wyników wielu badań, które przeprowadzono z randomizacją, a czas ich trwania wynosił od 6 do 12 tygodni, wykazał niewielką skuteczność w leczeniu bólu i pozostałych objawów IBS u chorych leczonych trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi. Leki te są tanią opcją terapii pacjentów z rozpoznanym IBS, ale należy zachować ostrożność u osób, u których występują czynniki ryzyka wydłużenia odstępu QT w EKG. U części chorych łagodna sedacja może mieć korzystne działanie.

W zaleceniach AGA sugeruje się stosowanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych u pacjentów z IBS (warunkowe zalecenia, niska jakość dowodów).

Podawanie inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny pacjentom z IBS

Wyniki pięciu badań klinicznych przeprowadzonych z randomizacją nie wskazują na zmniejszenie objawów u chorych z IBS. Cztery inne badania wykazały brak poprawy w zakresie jednego z głównych objawów – bólu brzucha. Ryzyko działań niepożądanych przy stosowaniu tych leków jest niewielkie.

AGA nie zaleca stosowania inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny u pacjentów z IBS (warunkowe zalecenia, niska jakość dowodów).

Stosowanie leków rozkurczowych u pacjentów z IBS

Wyniki metaanalizy 22 badań klinicznych przeprowadzonych z randomizacją wykazały znaczącą poprawę ogólną u chorych z IBS oraz niewielką poprawę w zakresie bólu brzucha. Stosowanie tych leków było związane z minimalnym ryzykiem wystąpienia istotnych działań niepożądanych. Jakość dowodów była niska ze względu na ograniczenia metodologiczne, niejednorodność prac i stronniczość publikacji. Wykorzystano dane z terapii przewlekłej, a nie z zastosowań doraźnych.

Według AGA u chorych z IBS można stosować leki rozkurczowe (warunkowe zalecenia, niska jakość dowodów).